дзу́нуць
‘пхнуць каго-небудзь (дзунуць яго ў твар); ударыць каго-небудзь і па чым-небудзь (дзунуць палкай па галаве)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| дзу́ну | дзу́нем | |
| дзу́неш | дзу́неце | |
| дзу́не | дзу́нуць | |
| Прошлы час | ||
| дзу́нуў | дзу́нулі | |
| дзу́нула | ||
| дзу́нула | ||
| Загадны лад | ||
| дзу́нь | дзу́ньце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дзу́нуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)