застарава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
застару́ю |
застару́ем |
2-я ас. |
застару́еш |
застару́еце |
3-я ас. |
застару́е |
застару́юць |
Прошлы час |
м. |
застарава́ў |
застарава́лі |
ж. |
застарава́ла |
н. |
застарава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
застару́й |
застару́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
застарава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
застаро́нак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
застаро́нак |
застаро́нкі |
Р. |
застаро́нка |
застаро́нкаў |
Д. |
застаро́нку |
застаро́нкам |
В. |
застаро́нак |
застаро́нкі |
Т. |
застаро́нкам |
застаро́нкамі |
М. |
застаро́нку |
застаро́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
застаро́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
застаро́нены |
застаро́неная |
застаро́ненае |
застаро́неныя |
Р. |
застаро́ненага |
застаро́ненай застаро́ненае |
застаро́ненага |
застаро́неных |
Д. |
застаро́ненаму |
застаро́ненай |
застаро́ненаму |
застаро́неным |
В. |
застаро́нены (неадуш.) застаро́ненага (адуш.) |
застаро́неную |
застаро́ненае |
застаро́неныя (неадуш.) застаро́неных (адуш.) |
Т. |
застаро́неным |
застаро́ненай застаро́ненаю |
застаро́неным |
застаро́ненымі |
М. |
застаро́неным |
застаро́ненай |
застаро́неным |
застаро́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
застаро́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
застаро́нне |
Р. |
застаро́ння |
Д. |
застаро́нню |
В. |
застаро́нне |
Т. |
застаро́ннем |
М. |
застаро́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
Застаро́нне
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Застаро́нне |
Р. |
Застаро́ння |
Д. |
Застаро́нню |
В. |
Застаро́нне |
Т. |
Застаро́ннем |
М. |
Застаро́нні |
заста́рчыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заста́рчуся |
заста́рчымся |
2-я ас. |
заста́рчышся |
заста́рчыцеся |
3-я ас. |
заста́рчыцца |
заста́рчацца |
Прошлы час |
м. |
заста́рчыўся |
заста́рчыліся |
ж. |
заста́рчылася |
н. |
заста́рчылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
заста́рчыся |
заста́рчыцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заста́рчыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
застары́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
застары́ |
застара́я |
застаро́е |
застары́я |
Р. |
застаро́га |
застаро́й застаро́е |
застаро́га |
застары́х |
Д. |
застаро́му |
застаро́й |
застаро́му |
застары́м |
В. |
застары́ (неадуш.) застаро́га (адуш.) |
застару́ю |
застаро́е |
застары́я (неадуш.) застары́х (адуш.) |
Т. |
застары́м |
застаро́й застаро́ю |
застары́м |
застары́мі |
М. |
застары́м |
застаро́й |
застары́м |
застары́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Застары́нне
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Застары́нне |
Р. |
Застары́ння |
Д. |
Застары́нню |
В. |
Застары́нне |
Т. |
Застары́ннем |
М. |
Застары́нні |