Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

Гурно́фель

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гурно́фель
Р. Гурно́феля
Д. Гурно́фелю
В. Гурно́фель
Т. Гурно́фелем
М. Гурно́фелі

гуро́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуро́к гуркі́
Р. гурка́ гурко́ў
Д. гурку́ гурка́м
В. гуро́к гуркі́
Т. гурко́м гурка́мі
М. гурку́ гурка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

гуро́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуро́нскі гуро́нская гуро́нскае гуро́нскія
Р. гуро́нскага гуро́нскай
гуро́нскае		 гуро́нскага гуро́нскіх
Д. гуро́нскаму гуро́нскай гуро́нскаму гуро́нскім
В. гуро́нскі (неадуш.)
гуро́нскага (адуш.)		 гуро́нскую гуро́нскае гуро́нскія (неадуш.)
гуро́нскіх (адуш.)
Т. гуро́нскім гуро́нскай
гуро́нскаю		 гуро́нскім гуро́нскімі
М. гуро́нскім гуро́нскай гуро́нскім гуро́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

гуро́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гуро́чнік
Р. гуро́чніку
Д. гуро́чніку
В. гуро́чнік
Т. гуро́чнікам
М. гуро́чніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

гуро́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуро́чны гуро́чная гуро́чнае гуро́чныя
Р. гуро́чнага гуро́чнай
гуро́чнае		 гуро́чнага гуро́чных
Д. гуро́чнаму гуро́чнай гуро́чнаму гуро́чным
В. гуро́чны (неадуш.)
гуро́чнага (адуш.)		 гуро́чную гуро́чнае гуро́чныя (неадуш.)
гуро́чных (адуш.)
Т. гуро́чным гуро́чнай
гуро́чнаю		 гуро́чным гуро́чнымі
М. гуро́чным гуро́чнай гуро́чным гуро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

гу́рт

‘група людзей; статак жывёл’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́рт гурты́
Р. гу́рту гурто́ў
Д. гу́рту гурта́м
В. гу́рт гурты́
Т. гу́ртам гурта́мі
М. гу́рце гурта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́рт

‘музычная група’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́рт гурты́
Р. гу́рта гурто́ў
Д. гу́рту гурта́м
В. гу́рт гурты́
Т. гу́ртам гурта́мі
М. гу́рце гурта́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуртава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гуртава́нне
Р. гуртава́ння
Д. гуртава́нню
В. гуртава́нне
Т. гуртава́ннем
М. гуртава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гуртава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гурту́юся гурту́емся
2-я ас. гурту́ешся гурту́ецеся
3-я ас. гурту́ецца гурту́юцца
Прошлы час
м. гуртава́ўся гуртава́ліся
ж. гуртава́лася
н. гуртава́лася
Загадны лад
2-я ас. гурту́йся гурту́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час гурту́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гуртава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гурту́ю гурту́ем
2-я ас. гурту́еш гурту́еце
3-я ас. гурту́е гурту́юць
Прошлы час
м. гуртава́ў гуртава́лі
ж. гуртава́ла
н. гуртава́ла
Загадны лад
2-я ас. гурту́й гурту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гурту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.