араграфі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
араграфі́чны |
араграфі́чная |
араграфі́чнае |
араграфі́чныя |
Р. |
араграфі́чнага |
араграфі́чнай араграфі́чнае |
араграфі́чнага |
араграфі́чных |
Д. |
араграфі́чнаму |
араграфі́чнай |
араграфі́чнаму |
араграфі́чным |
В. |
араграфі́чны (неадуш.) араграфі́чнага (адуш.) |
араграфі́чную |
араграфі́чнае |
араграфі́чныя (неадуш.) араграфі́чных (адуш.) |
Т. |
араграфі́чным |
араграфі́чнай араграфі́чнаю |
араграфі́чным |
араграфі́чнымі |
М. |
араграфі́чным |
араграфі́чнай |
араграфі́чным |
араграфі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
арагра́фія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
арагра́фія |
Р. |
арагра́фіі |
Д. |
арагра́фіі |
В. |
арагра́фію |
Т. |
арагра́фіяй арагра́фіяю |
М. |
арагра́фіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ара́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ара́к |
Р. |
ара́ку |
Д. |
ара́ку |
В. |
ара́к |
Т. |
ара́кам |
М. |
ара́ку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ара́кавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ара́кавы |
ара́кавая |
ара́кавае |
ара́кавыя |
Р. |
ара́кавага |
ара́кавай ара́кавае |
ара́кавага |
ара́кавых |
Д. |
ара́каваму |
ара́кавай |
ара́каваму |
ара́кавым |
В. |
ара́кавы (неадуш.) ара́кавага (адуш.) |
ара́кавую |
ара́кавае |
ара́кавыя (неадуш.) ара́кавых (адуш.) |
Т. |
ара́кавым |
ара́кавай ара́каваю |
ара́кавым |
ара́кавымі |
М. |
ара́кавым |
ара́кавай |
ара́кавым |
ара́кавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
арака́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны
|
адз. |
Н. |
арака́ча |
Р. |
арака́ча |
Д. |
арака́ча |
В. |
арака́ча |
Т. |
арака́ча |
М. |
арака́ча |
Крыніцы:
sbm2012.
арака́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
Н. |
арака́ча |
Р. |
арака́ча |
Д. |
арака́ча |
В. |
арака́ча |
Т. |
арака́ча |
М. |
арака́ча |
Крыніцы:
sbm2012.
ара́кул
‘прадказальнік’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ара́кул |
ара́кулы |
Р. |
ара́кула |
ара́кулаў |
Д. |
ара́кулу |
ара́кулам |
В. |
ара́кула |
ара́кулаў |
Т. |
ара́кулам |
ара́куламі |
М. |
ара́куле |
ара́кулах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ара́кул
‘месца, храм; варажбітная кніга’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ара́кул |
ара́кулы |
Р. |
ара́кула |
ара́кулаў |
Д. |
ара́кулу |
ара́кулам |
В. |
ара́кул |
ара́кулы |
Т. |
ара́кулам |
ара́куламі |
М. |
ара́куле |
ара́кулах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.