адча́ўраць
‘высахнуць, звянуць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адча́ўраю |
адча́ўраем |
2-я ас. |
адча́ўраеш |
адча́ўраеце |
3-я ас. |
адча́ўрае |
адча́ўраюць |
Прошлы час |
м. |
адча́ўраў |
адча́ўралі |
ж. |
адча́ўрала |
н. |
адча́ўрала |
Загадны лад |
2-я ас. |
адча́ўрай |
адча́ўрайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адча́ўраўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
адча́хаць
‘адсячы, адняць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адча́хаю |
адча́хаем |
2-я ас. |
адча́хаеш |
адча́хаеце |
3-я ас. |
адча́хае |
адча́хаюць |
Прошлы час |
м. |
адча́хаў |
адча́халі |
ж. |
адча́хала |
н. |
адча́хала |
Загадны лад |
2-я ас. |
адча́хай |
адча́хайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адча́хаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
адчаява́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адчаю́ю |
адчаю́ем |
2-я ас. |
адчаю́еш |
адчаю́еце |
3-я ас. |
адчаю́е |
адчаю́юць |
Прошлы час |
м. |
адчаява́ў |
адчаява́лі |
ж. |
адчаява́ла |
н. |
адчаява́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
адчаю́й |
адчаю́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адчаява́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
адча́янна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
адча́янна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012.
адча́яннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
адча́яннасць |
Р. |
адча́яннасці |
Д. |
адча́яннасці |
В. |
адча́яннасць |
Т. |
адча́яннасцю |
М. |
адча́яннасці |
Крыніцы:
krapivabr2012.
адча́яцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адча́юся |
адча́емся |
2-я ас. |
адча́ешся |
адча́ецеся |
3-я ас. |
адча́ецца |
адча́яцца |
Прошлы час |
м. |
адча́яўся |
адча́яліся |
ж. |
адча́ялася |
н. |
адча́ялася |
Загадны лад |
2-я ас. |
адча́йся |
адча́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адча́яўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
адчле́нены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
адчле́нены |
адчле́неная |
адчле́ненае |
адчле́неныя |
Р. |
адчле́ненага |
адчле́ненай адчле́ненае |
адчле́ненага |
адчле́неных |
Д. |
адчле́ненаму |
адчле́ненай |
адчле́ненаму |
адчле́неным |
В. |
адчле́нены (неадуш.) адчле́ненага (адуш.) |
адчле́неную |
адчле́ненае |
адчле́неныя (неадуш.) адчле́неных (адуш.) |
Т. |
адчле́неным |
адчле́ненай адчле́ненаю |
адчле́неным |
адчле́ненымі |
М. |
адчле́неным |
адчле́ненай |
адчле́неным |
адчле́неных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
адчле́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
адчле́нены |
адчле́неная |
адчле́ненае |
адчле́неныя |
Р. |
адчле́ненага |
адчле́ненай адчле́ненае |
адчле́ненага |
адчле́неных |
Д. |
адчле́ненаму |
адчле́ненай |
адчле́ненаму |
адчле́неным |
В. |
адчле́нены (неадуш.) адчле́ненага (адуш.) |
адчле́неную |
адчле́ненае |
адчле́неныя (неадуш.) адчле́неных (адуш.) |
Т. |
адчле́неным |
адчле́ненай адчле́ненаю |
адчле́неным |
адчле́ненымі |
М. |
адчле́неным |
адчле́ненай |
адчле́неным |
адчле́неных |
Кароткая форма: адчле́нена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
адчляне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
адчляне́нне |
адчляне́нні |
Р. |
адчляне́ння |
адчляне́нняў |
Д. |
адчляне́нню |
адчляне́нням |
В. |
адчляне́нне |
адчляне́нні |
Т. |
адчляне́ннем |
адчляне́ннямі |
М. |
адчляне́нні |
адчляне́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.