Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя

завя́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. завя́зка завя́зкі
Р. завя́зкі завя́зак
Д. завя́зцы завя́зкам
В. завя́зку завя́зкі
Т. завя́зкай
завя́зкаю		 завя́зкамі
М. завя́зцы завя́зках

Іншыя варыянты: за́вязка.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

за́вязка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. за́вязка за́вязкі
Р. за́вязкі за́вязак
Д. за́вязцы за́вязкам
В. за́вязку за́вязкі
Т. за́вязкай
за́вязкаю		 за́вязкамі
М. за́вязцы за́вязках

Іншыя варыянты: завя́зка.

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

завя́злы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завя́злы завя́злая завя́злае завя́злыя
Р. завя́злага завя́злай
завя́злае		 завя́злага завя́злых
Д. завя́зламу завя́злай завя́зламу завя́злым
В. завя́злы (неадуш.)
завя́злага (адуш.)		 завя́злую завя́злае завя́злыя (неадуш.)
завя́злых (адуш.)
Т. завя́злым завя́злай
завя́злаю		 завя́злым завя́злымі
М. завя́злым завя́злай завя́злым завя́злых

Крыніцы: piskunou2012.

завя́знуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завя́зну завя́знем
2-я ас. завя́знеш завя́знеце
3-я ас. завя́зне завя́знуць
Прошлы час
м. завя́з завя́злі
ж. завя́зла
н. завя́зла
Загадны лад
2-я ас. завя́зні завя́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час завя́зшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

за́вязь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. за́вязь
Р. за́вязі
Д. за́вязі
В. за́вязь
Т. за́вяззю
М. за́вязі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

завя́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завя́лены завя́леная завя́ленае завя́леныя
Р. завя́ленага завя́ленай
завя́ленае		 завя́ленага завя́леных
Д. завя́ленаму завя́ленай завя́ленаму завя́леным
В. завя́лены (неадуш.)
завя́ленага (адуш.)		 завя́леную завя́ленае завя́леныя (неадуш.)
завя́леных (адуш.)
Т. завя́леным завя́ленай
завя́ленаю		 завя́леным завя́ленымі
М. завя́леным завя́ленай завя́леным завя́леных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

завя́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завя́лены завя́леная завя́ленае завя́леныя
Р. завя́ленага завя́ленай
завя́ленае		 завя́ленага завя́леных
Д. завя́ленаму завя́ленай завя́ленаму завя́леным
В. завя́лены (неадуш.)
завя́ленага (адуш.)		 завя́леную завя́ленае завя́леныя (неадуш.)
завя́леных (адуш.)
Т. завя́леным завя́ленай
завя́ленаю		 завя́леным завя́ленымі
М. завя́леным завя́ленай завя́леным завя́леных

Кароткая форма: завя́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Завялё́ўе

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Завялё́ўе
Р. Завялё́ўя
Д. Завялё́ўю
В. Завялё́ўе
Т. Завялё́ўем
М. Завялё́ўі

завялі́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
завялі́ка - -

завялі́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завялі́кі завялі́кая завялі́кае завялі́кія
Р. завялі́кага завялі́кай
завялі́кае		 завялі́кага завялі́кіх
Д. завялі́каму завялі́кай завялі́каму завялі́кім
В. завялі́кі (неадуш.)
завялі́кага (адуш.)		 завялі́кую завялі́кае завялі́кія (неадуш.)
завялі́кіх (адуш.)
Т. завялі́кім завялі́кай
завялі́каю		 завялі́кім завялі́кімі
М. завялі́кім завялі́кай завялі́кім завялі́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.