упро́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
упро́шчаны |
упро́шчаная |
упро́шчанае |
упро́шчаныя |
Р. |
упро́шчанага |
упро́шчанай упро́шчанае |
упро́шчанага |
упро́шчаных |
Д. |
упро́шчанаму |
упро́шчанай |
упро́шчанаму |
упро́шчаным |
В. |
упро́шчаны (неадуш.) упро́шчанага (адуш.) |
упро́шчаную |
упро́шчанае |
упро́шчаныя (неадуш.) упро́шчаных (адуш.) |
Т. |
упро́шчаным |
упро́шчанай упро́шчанаю |
упро́шчаным |
упро́шчанымі |
М. |
упро́шчаным |
упро́шчанай |
упро́шчаным |
упро́шчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
упруцяне́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упруцяне́ю |
упруцяне́ем |
2-я ас. |
упруцяне́еш |
упруцяне́еце |
3-я ас. |
упруцяне́е |
упруцяне́юць |
Прошлы час |
м. |
упруцяне́ў |
упруцяне́лі |
ж. |
упруцяне́ла |
н. |
упруцяне́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
упруцяне́й |
упруцяне́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
упруцяне́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упрыгажэ́нне
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
упрыгажэ́нне |
Р. |
упрыгажэ́ння |
Д. |
упрыгажэ́нню |
В. |
упрыгажэ́нне |
Т. |
упрыгажэ́ннем |
М. |
упрыгажэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упрыгажэ́нне
‘прадмет’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
упрыгажэ́нне |
упрыгажэ́нні |
Р. |
упрыгажэ́ння |
упрыгажэ́нняў |
Д. |
упрыгажэ́нню |
упрыгажэ́нням |
В. |
упрыгажэ́нне |
упрыгажэ́нні |
Т. |
упрыгажэ́ннем |
упрыгажэ́ннямі |
М. |
упрыгажэ́нні |
упрыгажэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упрыгажэ́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
упрыгажэ́нства |
Р. |
упрыгажэ́нства |
Д. |
упрыгажэ́нству |
В. |
упрыгажэ́нства |
Т. |
упрыгажэ́нствам |
М. |
упрыгажэ́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упрыгля́дку
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
упрыгля́дку |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упрыго́жанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
упрыго́жанне |
упрыго́жанні |
Р. |
упрыго́жання |
упрыго́жанняў |
Д. |
упрыго́жанню |
упрыго́жанням |
В. |
упрыго́жанне |
упрыго́жанні |
Т. |
упрыго́жаннем |
упрыго́жаннямі |
М. |
упрыго́жанні |
упрыго́жаннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.