Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя

заву́жвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. заву́жваецца заву́жваюцца
Прошлы час
м. заву́жваўся заву́жваліся
ж. заву́жвалася
н. заву́жвалася

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

заву́жваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заву́жваю заву́жваем
2-я ас. заву́жваеш заву́жваеце
3-я ас. заву́жвае заву́жваюць
Прошлы час
м. заву́жваў заву́жвалі
ж. заву́жвала
н. заву́жвала
Загадны лад
2-я ас. заву́жвай заву́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заву́жваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Завужо́ўе

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Завужо́ўе
Р. Завужо́ўя
Д. Завужо́ўю
В. Завужо́ўе
Т. Завужо́ўем
М. Завужо́ўі

завузда́ць

‘закілзаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завузда́ю завузда́ем
2-я ас. завузда́еш завузда́еце
3-я ас. завузда́е завузда́юць
Прошлы час
м. завузда́ў завузда́лі
ж. завузда́ла
н. завузда́ла
Загадны лад
2-я ас. завузда́й завузда́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час завузда́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

заву́здка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заву́здка заву́здкі
Р. заву́здкі заву́здак
Д. заву́здцы заву́здкам
В. заву́здку заву́здкі
Т. заву́здкай
заву́здкаю		 заву́здкамі
М. заву́здцы заву́здках

Крыніцы: piskunou2012.

заву́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заву́жу заву́зім
2-я ас. заву́зіш заву́зіце
3-я ас. заву́зіць заву́зяць
Прошлы час
м. заву́зіў заву́зілі
ж. заву́зіла
н. заву́зіла
Загадны лад
2-я ас. заву́зь заву́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час заву́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заву́зка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
заву́зка - -

заву́зкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заву́зкі заву́зкая заву́зкае заву́зкія
Р. заву́зкага заву́зкай
заву́зкае		 заву́зкага заву́зкіх
Д. заву́зкаму заву́зкай заву́зкаму заву́зкім
В. заву́зкі (неадуш.)
заву́зкага (адуш.)		 заву́зкую заву́зкае заву́зкія (неадуш.)
заву́зкіх (адуш.)
Т. заву́зкім заву́зкай
заву́зкаю		 заву́зкім заву́зкімі
М. заву́зкім заву́зкай заву́зкім заву́зкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заву́лак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заву́лак заву́лкі
Р. заву́лка заву́лкаў
Д. заву́лку заву́лкам
В. заву́лак заву́лкі
Т. заву́лкам заву́лкамі
М. заву́лку заву́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заву́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заву́лачны заву́лачная заву́лачнае заву́лачныя
Р. заву́лачнага заву́лачнай
заву́лачнае		 заву́лачнага заву́лачных
Д. заву́лачнаму заву́лачнай заву́лачнаму заву́лачным
В. заву́лачны (неадуш.)
заву́лачнага (адуш.)		 заву́лачную заву́лачнае заву́лачныя (неадуш.)
заву́лачных (адуш.)
Т. заву́лачным заву́лачнай
заву́лачнаю		 заву́лачным заву́лачнымі
М. заву́лачным заву́лачнай заву́лачным заву́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.