Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
абгеікоптуф

эмансіпі́равацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. эмансіпі́руюся эмансіпі́руемся
2-я ас. эмансіпі́руешся эмансіпі́руецеся
3-я ас. эмансіпі́руецца эмансіпі́руюцца
Прошлы час
м. эмансіпі́раваўся эмансіпі́раваліся
ж. эмансіпі́равалася
н. эмансіпі́равалася
Загадны лад
2-я ас. эмансіпі́руйся эмансіпі́руйцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час эмансіпі́раваўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

эмансіпі́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. эмансіпі́рую эмансіпі́руем
2-я ас. эмансіпі́руеш эмансіпі́руеце
3-я ас. эмансіпі́руе эмансіпі́руюць
Прошлы час
м. эмансіпі́раваў эмансіпі́равалі
ж. эмансіпі́равала
н. эмансіпі́равала
Загадны лад
2-я ас. эмансіпі́руй эмансіпі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час эмансіпі́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эмансіпі́раваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. эмансіпі́рую эмансіпі́руем
2-я ас. эмансіпі́руеш эмансіпі́руеце
3-я ас. эмансіпі́руе эмансіпі́руюць
Прошлы час
м. эмансіпі́раваў эмансіпі́равалі
ж. эмансіпі́равала
н. эмансіпі́равала
Загадны лад
2-я ас. эмансіпі́руй эмансіпі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час эмансіпі́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эматыві́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эматыві́зм
Р. эматыві́зму
Д. эматыві́зму
В. эматыві́зм
Т. эматыві́змам
М. эматыві́зме

Крыніцы: piskunou2012.

эматыві́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эматыві́ст эматыві́сты
Р. эматыві́ста эматыві́стаў
Д. эматыві́сту эматыві́стам
В. эматыві́ста эматыві́стаў
Т. эматыві́стам эматыві́стамі
М. эматыві́сце эматыві́стах

Крыніцы: piskunou2012.

эматыві́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эматыві́сцкі эматыві́сцкая эматыві́сцкае эматыві́сцкія
Р. эматыві́сцкага эматыві́сцкай
эматыві́сцкае		 эматыві́сцкага эматыві́сцкіх
Д. эматыві́сцкаму эматыві́сцкай эматыві́сцкаму эматыві́сцкім
В. эматыві́сцкі (неадуш.)
эматыві́сцкага (адуш.)		 эматыві́сцкую эматыві́сцкае эматыві́сцкія (неадуш.)
эматыві́сцкіх (адуш.)
Т. эматыві́сцкім эматыві́сцкай
эматыві́сцкаю		 эматыві́сцкім эматыві́сцкімі
М. эматыві́сцкім эматыві́сцкай эматыві́сцкім эматыві́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

эматы́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эматы́ўны эматы́ўная эматы́ўнае эматы́ўныя
Р. эматы́ўнага эматы́ўнай
эматы́ўнае		 эматы́ўнага эматы́ўных
Д. эматы́ўнаму эматы́ўнай эматы́ўнаму эматы́ўным
В. эматы́ўны (неадуш.)
эматы́ўнага (адуш.)		 эматы́ўную эматы́ўнае эматы́ўныя (неадуш.)
эматы́ўных (адуш.)
Т. эматы́ўным эматы́ўнай
эматы́ўнаю		 эматы́ўным эматы́ўнымі
М. эматы́ўным эматы́ўнай эматы́ўным эматы́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

эмацы́йна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
эмацы́йна эмацы́йней -

Крыніцы: piskunou2012.

эмацы́йнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. эмацы́йнасць
Р. эмацы́йнасці
Д. эмацы́йнасці
В. эмацы́йнасць
Т. эмацы́йнасцю
М. эмацы́йнасці

Крыніцы: piskunou2012.

эмацы́йна-ацэ́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эмацы́йна-ацэ́начны эмацы́йна-ацэ́начная эмацы́йна-ацэ́начнае эмацы́йна-ацэ́начныя
Р. эмацы́йна-ацэ́начнага эмацы́йна-ацэ́начнай
эмацы́йна-ацэ́начнае		 эмацы́йна-ацэ́начнага эмацы́йна-ацэ́начных
Д. эмацы́йна-ацэ́начнаму эмацы́йна-ацэ́начнай эмацы́йна-ацэ́начнаму эмацы́йна-ацэ́начным
В. эмацы́йна-ацэ́начны (неадуш.)
эмацы́йна-ацэ́начнага (адуш.)		 эмацы́йна-ацэ́начную эмацы́йна-ацэ́начнае эмацы́йна-ацэ́начныя (неадуш.)
эмацы́йна-ацэ́начных (адуш.)
Т. эмацы́йна-ацэ́начным эмацы́йна-ацэ́начнай
эмацы́йна-ацэ́начнаю		 эмацы́йна-ацэ́начным эмацы́йна-ацэ́начнымі
М. эмацы́йна-ацэ́начным эмацы́йна-ацэ́начнай эмацы́йна-ацэ́начным эмацы́йна-ацэ́начных

Крыніцы: piskunou2012.