Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

тупе́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тупе́йны тупе́йная тупе́йнае тупе́йныя
Р. тупе́йнага тупе́йнай
тупе́йнае
тупе́йнага тупе́йных
Д. тупе́йнаму тупе́йнай тупе́йнаму тупе́йным
В. тупе́йны (неадуш.)
тупе́йнага (адуш.)
тупе́йную тупе́йнае тупе́йныя (неадуш.)
тупе́йных (адуш.)
Т. тупе́йным тупе́йнай
тупе́йнаю
тупе́йным тупе́йнымі
М. тупе́йным тупе́йнай тупе́йным тупе́йных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

тупе́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тупе́йшы тупе́йшая тупе́йшае тупе́йшыя
Р. тупе́йшага тупе́йшай
тупе́йшае
тупе́йшага тупе́йшых
Д. тупе́йшаму тупе́йшай тупе́йшаму тупе́йшым
В. тупе́йшы (неадуш.)
тупе́йшага (адуш.)
тупе́йшую тупе́йшае тупе́йшыя (неадуш.)
тупе́йшых (адуш.)
Т. тупе́йшым тупе́йшай
тупе́йшаю
тупе́йшым тупе́йшымі
М. тупе́йшым тупе́йшай тупе́йшым тупе́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

тупе́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тупе́нь тупені
Р. тупеня тупеняў
Д. тупеню тупеням
В. тупеня тупеняў
Т. тупенем тупенямі
М. тупеню тупенях

Крыніцы: piskunou2012.

тупе́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тупе́ю тупе́ем
2-я ас. тупе́еш тупе́еце
3-я ас. тупе́е тупе́юць
Прошлы час
м. тупе́ў тупе́лі
ж. тупе́ла
н. тупе́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час тупе́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ту́пік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ту́пік ту́пікі
Р. ту́піка ту́пікаў
Д. ту́піку ту́пікам
В. ту́піка ту́пікаў
Т. ту́пікам ту́пікамі
М. ту́піку ту́піках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

тупі́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тупі́к тупікі́
Р. тупіка́ тупіко́ў
Д. тупіку́ тупіка́м
В. тупі́к тупікі́
Т. тупіко́м тупіка́мі
М. тупіку́ тупіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ту́пікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ту́пікавы ту́пікавая ту́пікавае ту́пікавыя
Р. ту́пікавага ту́пікавай
ту́пікавае
ту́пікавага ту́пікавых
Д. ту́пікаваму ту́пікавай ту́пікаваму ту́пікавым
В. ту́пікавы (неадуш.)
ту́пікавага (адуш.)
ту́пікавую ту́пікавае ту́пікавыя (неадуш.)
ту́пікавых (адуш.)
Т. ту́пікавым ту́пікавай
ту́пікаваю
ту́пікавым ту́пікавымі
М. ту́пікавым ту́пікавай ту́пікавым ту́пікавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Ту́пікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ту́пікі
Р. Ту́пікаў
Д. Ту́пікам
В. Ту́пікі
Т. Ту́пікамі
М. Ту́піках

тупіко́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
тупіко́ва - -

тупіко́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. тупіко́васць
Р. тупіко́васці
Д. тупіко́васці
В. тупіко́васць
Т. тупіко́васцю
М. тупіко́васці

Крыніцы: piskunou2012.