тупе́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тупе́нь тупені
Р. тупеня тупеняў
Д. тупеню тупеням
В. тупеня тупеняў
Т. тупенем тупенямі
М. тупеню тупенях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)