тупе́нь
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тупе́нь | тупені | |
| тупеня | тупеняў | |
| тупеню | тупеням | |
| тупеня | тупеняў | |
| тупенем | тупенямі | |
| тупеню | тупенях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)