дысемінава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысемінава́ны |
дысемінава́ная |
дысемінава́нае |
дысемінава́ныя |
| Р. |
дысемінава́нага |
дысемінава́най
дысемінава́нае |
дысемінава́нага |
дысемінава́ных |
| Д. |
дысемінава́наму |
дысемінава́най |
дысемінава́наму |
дысемінава́ным |
| В. |
дысемінава́ны (неадуш.)
дысемінава́нага (адуш.) |
дысемінава́ную |
дысемінава́нае |
дысемінава́ныя (неадуш.)
дысемінава́ных (адуш.) |
| Т. |
дысемінава́ным |
дысемінава́най
дысемінава́наю |
дысемінава́ным |
дысемінава́нымі |
| М. |
дысемінава́ным |
дысемінава́най |
дысемінава́ным |
дысемінава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысемінава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысемінава́ны |
дысемінава́ная |
дысемінава́нае |
дысемінава́ныя |
| Р. |
дысемінава́нага |
дысемінава́най
дысемінава́нае |
дысемінава́нага |
дысемінава́ных |
| Д. |
дысемінава́наму |
дысемінава́най |
дысемінава́наму |
дысемінава́ным |
| В. |
дысемінава́ны (неадуш.)
дысемінава́нага (адуш.) |
дысемінава́ную |
дысемінава́нае |
дысемінава́ныя (неадуш.)
дысемінава́ных (адуш.) |
| Т. |
дысемінава́ным |
дысемінава́най
дысемінава́наю |
дысемінава́ным |
дысемінава́нымі |
| М. |
дысемінава́ным |
дысемінава́най |
дысемінава́ным |
дысемінава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысеміна́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дысеміна́цыя |
дысеміна́цыі |
| Р. |
дысеміна́цыі |
дысеміна́цый |
| Д. |
дысеміна́цыі |
дысеміна́цыям |
| В. |
дысеміна́цыю |
дысеміна́цыі |
| Т. |
дысеміна́цыяй
дысеміна́цыяю |
дысеміна́цыямі |
| М. |
дысеміна́цыі |
дысеміна́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысе́нтар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дысе́нтар |
дысе́нтары |
| Р. |
дысе́нтара |
дысе́нтараў |
| Д. |
дысе́нтару |
дысе́нтарам |
| В. |
дысе́нтара |
дысе́нтараў |
| Т. |
дысе́нтарам |
дысе́нтарамі |
| М. |
дысе́нтару |
дысе́нтарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
дысерта́бельны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысерта́бельны |
дысерта́бельная |
дысерта́бельнае |
дысерта́бельныя |
| Р. |
дысерта́бельнага |
дысерта́бельнай
дысерта́бельнае |
дысерта́бельнага |
дысерта́бельных |
| Д. |
дысерта́бельнаму |
дысерта́бельнай |
дысерта́бельнаму |
дысерта́бельным |
| В. |
дысерта́бельны (неадуш.)
дысерта́бельнага (адуш.) |
дысерта́бельную |
дысерта́бельнае |
дысерта́бельныя (неадуш.)
дысерта́бельных (адуш.) |
| Т. |
дысерта́бельным |
дысерта́бельнай
дысерта́бельнаю |
дысерта́бельным |
дысерта́бельнымі |
| М. |
дысерта́бельным |
дысерта́бельнай |
дысерта́бельным |
дысерта́бельных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дысерта́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дысерта́нт |
дысерта́нты |
| Р. |
дысерта́нта |
дысерта́нтаў |
| Д. |
дысерта́нту |
дысерта́нтам |
| В. |
дысерта́нта |
дысерта́нтаў |
| Т. |
дысерта́нтам |
дысерта́нтамі |
| М. |
дысерта́нце |
дысерта́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дысерта́нтка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дысерта́нтка |
дысерта́нткі |
| Р. |
дысерта́нткі |
дысерта́нтак |
| Д. |
дысерта́нтцы |
дысерта́нткам |
| В. |
дысерта́нтку |
дысерта́нтак |
| Т. |
дысерта́нткай
дысерта́нткаю |
дысерта́нткамі |
| М. |
дысерта́нтцы |
дысерта́нтках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дысерта́нцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысерта́нцкі |
дысерта́нцкая |
дысерта́нцкае |
дысерта́нцкія |
| Р. |
дысерта́нцкага |
дысерта́нцкай
дысерта́нцкае |
дысерта́нцкага |
дысерта́нцкіх |
| Д. |
дысерта́нцкаму |
дысерта́нцкай |
дысерта́нцкаму |
дысерта́нцкім |
| В. |
дысерта́нцкі (неадуш.)
дысерта́нцкага (адуш.) |
дысерта́нцкую |
дысерта́нцкае |
дысерта́нцкія (неадуш.)
дысерта́нцкіх (адуш.) |
| Т. |
дысерта́нцкім |
дысерта́нцкай
дысерта́нцкаю |
дысерта́нцкім |
дысерта́нцкімі |
| М. |
дысерта́нцкім |
дысерта́нцкай |
дысерта́нцкім |
дысерта́нцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дысертацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дысертацы́йны |
дысертацы́йная |
дысертацы́йнае |
дысертацы́йныя |
| Р. |
дысертацы́йнага |
дысертацы́йнай
дысертацы́йнае |
дысертацы́йнага |
дысертацы́йных |
| Д. |
дысертацы́йнаму |
дысертацы́йнай |
дысертацы́йнаму |
дысертацы́йным |
| В. |
дысертацы́йны (неадуш.)
дысертацы́йнага (адуш.) |
дысертацы́йную |
дысертацы́йнае |
дысертацы́йныя (неадуш.)
дысертацы́йных (адуш.) |
| Т. |
дысертацы́йным |
дысертацы́йнай
дысертацы́йнаю |
дысертацы́йным |
дысертацы́йнымі |
| М. |
дысертацы́йным |
дысертацы́йнай |
дысертацы́йным |
дысертацы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.