гутну́ць
‘аднакратны дзеяслоў да гутаць - гушкаць, калыхаць’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гутну́ |
гутнё́м |
| 2-я ас. |
гутне́ш |
гутняце́ |
| 3-я ас. |
гутне́ |
гутну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
гутну́ў |
гутну́лі |
| ж. |
гутну́ла |
| н. |
гутну́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
гутну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гутня́нка
‘жан. да гутняк - рабочы, які працуе на гуце’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гутня́нка |
гутня́нкі |
| Р. |
гутня́нкі |
гутня́нак |
| Д. |
гутня́нцы |
гутня́нкам |
| В. |
гутня́нку |
гутня́нак |
| Т. |
гутня́нкай гутня́нкаю |
гутня́нкамі |
| М. |
гутня́нцы |
гутня́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Гутэнберг
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Гутэнберг |
| Р. |
Гутэнберга |
| Д. |
Гутэнбергу |
| В. |
Гутэнберга |
| Т. |
Гутэнбергам |
| М. |
Гутэнбергу |