замля́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замля́ўлю |
замля́вім |
2-я ас. |
замля́віш |
замля́віце |
3-я ас. |
замля́віць |
замля́вяць |
Прошлы час |
м. |
замля́віў |
замля́вілі |
ж. |
замля́віла |
н. |
замля́віла |
Загадны лад |
2-я ас. |
замля́ў |
замля́ўце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замля́віўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
замно́га
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
замно́га |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
замо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
замо́ва |
замо́вы |
Р. |
замо́вы |
замо́ў |
Д. |
замо́ве |
замо́вам |
В. |
замо́ву |
замо́вы |
Т. |
замо́вай замо́ваю |
замо́вамі |
М. |
замо́ве |
замо́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
замо́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замо́ўлю |
замо́вім |
2-я ас. |
замо́віш |
замо́віце |
3-я ас. |
замо́віць |
замо́вяць |
Прошлы час |
м. |
замо́віў |
замо́вілі |
ж. |
замо́віла |
н. |
замо́віла |
Загадны лад |
2-я ас. |
замо́ў |
замо́ўце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замо́віўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
замо́днічаць
‘пачаць моднічаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замо́днічаю |
замо́днічаем |
2-я ас. |
замо́днічаеш |
замо́днічаеце |
3-я ас. |
замо́днічае |
замо́днічаюць |
Прошлы час |
м. |
замо́днічаў |
замо́днічалі |
ж. |
замо́днічала |
н. |
замо́днічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
замо́днічай |
замо́днічайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замо́днічаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
замо́жна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
замо́жна |
замо́жней замажне́й |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
замо́жнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
замо́жнасць |
Р. |
замо́жнасці |
Д. |
замо́жнасці |
В. |
замо́жнасць |
Т. |
замо́жнасцю |
М. |
замо́жнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
замо́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
замо́жнік |
замо́жнікі |
Р. |
замо́жніка |
замо́жнікаў |
Д. |
замо́жніку |
замо́жнікам |
В. |
замо́жніка |
замо́жнікаў |
Т. |
замо́жнікам |
замо́жнікамі |
М. |
замо́жніку |
замо́жніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
замо́жніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
замо́жніцкі |
замо́жніцкая |
замо́жніцкае |
замо́жніцкія |
Р. |
замо́жніцкага |
замо́жніцкай замо́жніцкае |
замо́жніцкага |
замо́жніцкіх |
Д. |
замо́жніцкаму |
замо́жніцкай |
замо́жніцкаму |
замо́жніцкім |
В. |
замо́жніцкі (неадуш.) замо́жніцкага (адуш.) |
замо́жніцкую |
замо́жніцкае |
замо́жніцкія (неадуш.) замо́жніцкіх (адуш.) |
Т. |
замо́жніцкім |
замо́жніцкай замо́жніцкаю |
замо́жніцкім |
замо́жніцкімі |
М. |
замо́жніцкім |
замо́жніцкай |
замо́жніцкім |
замо́жніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.