Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвклмнопрсуфхыэю
абвгдежзійклмнпрстфхцчшя

турлы́каць

‘неразумна балбатаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. турлы́каю турлы́каем
2-я ас. турлы́каеш турлы́каеце
3-я ас. турлы́кае турлы́каюць
Прошлы час
м. турлы́каў турлы́калі
ж. турлы́кала
н. турлы́кала
Загадны лад
2-я ас. турлы́кай турлы́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час турлы́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

турма́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. турма́ ту́рмы
турмы́
Р. турмы́ ту́рмаў
Д. турме́ ту́рмам
В. турму́ ту́рмы
турмы́
Т. турмо́й
турмо́ю		 ту́рмамі
М. турме́ ту́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

турмалі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. турмалі́н
Р. турмалі́ну
Д. турмалі́ну
В. турмалі́н
Т. турмалі́нам
М. турмалі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

турмалі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. турмалі́навы турмалі́навая турмалі́навае турмалі́навыя
Р. турмалі́навага турмалі́навай
турмалі́навае		 турмалі́навага турмалі́навых
Д. турмалі́наваму турмалі́навай турмалі́наваму турмалі́навым
В. турмалі́навы (неадуш.)
турмалі́навага (адуш.)		 турмалі́навую турмалі́навае турмалі́навыя (неадуш.)
турмалі́навых (адуш.)
Т. турмалі́навым турмалі́навай
турмалі́наваю		 турмалі́навым турмалі́навымі
М. турмалі́навым турмалі́навай турмалі́навым турмалі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

ту́рман

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ту́рман ту́рманы
Р. ту́рмана ту́рманаў
Д. ту́рману ту́рманам
В. ту́рмана ту́рманаў
Т. ту́рманам ту́рманамі
М. ту́рмане ту́рманах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

турнадо́зер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. турнадо́зер турнадо́зеры
Р. турнадо́зера турнадо́зераў
Д. турнадо́зеру турнадо́зерам
В. турнадо́зер турнадо́зеры
Т. турнадо́зерам турнадо́зерамі
М. турнадо́зеры турнадо́зерах

Крыніцы: piskunou2012.

Турна́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Турна́я
Р. Турно́й
Д. Турно́й
В. Турну́ю
Т. Турно́й
Турно́ю
М. Турно́й

турні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. турні́к турнікі́
Р. турніка́ турніко́ў
Д. турніку́ турніка́м
В. турні́к турнікі́
Т. турніко́м турніка́мі
М. турніку́ турніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

турніке́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. турніке́т турніке́ты
Р. турніке́та турніке́таў
Д. турніке́ту турніке́там
В. турніке́т турніке́ты
Т. турніке́там турніке́тамі
М. турніке́це турніке́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

турніке́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. турніке́тны турніке́тная турніке́тнае турніке́тныя
Р. турніке́тнага турніке́тнай
турніке́тнае		 турніке́тнага турніке́тных
Д. турніке́тнаму турніке́тнай турніке́тнаму турніке́тным
В. турніке́тны (неадуш.)
турніке́тнага (адуш.)		 турніке́тную турніке́тнае турніке́тныя (неадуш.)
турніке́тных (адуш.)
Т. турніке́тным турніке́тнай
турніке́тнаю		 турніке́тным турніке́тнымі
М. турніке́тным турніке́тнай турніке́тным турніке́тных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.