турма́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
турма́ | ту́рмы турмы́ |
|
турмы́ | ту́рмаў | |
турме́ | ту́рмам | |
турму́ | ту́рмы турмы́ |
|
турмо́й турмо́ю |
ту́рмамі | |
турме́ | ту́рмах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)