турма́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. турма́ ту́рмы
турмы́
Р. турмы́ ту́рмаў
Д. турме́ ту́рмам
В. турму́ ту́рмы
турмы́
Т. турмо́й
турмо́ю		 ту́рмамі
М. турме́ ту́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)