Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзіва́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіва́цкі дзіва́цкая дзіва́цкае дзіва́цкія
Р. дзіва́цкага дзіва́цкай
дзіва́цкае		 дзіва́цкага дзіва́цкіх
Д. дзіва́цкаму дзіва́цкай дзіва́цкаму дзіва́цкім
В. дзіва́цкі (неадуш.)
дзіва́цкага (адуш.)		 дзіва́цкую дзіва́цкае дзіва́цкія (неадуш.)
дзіва́цкіх (адуш.)
Т. дзіва́цкім дзіва́цкай
дзіва́цкаю		 дзіва́цкім дзіва́цкімі
М. дзіва́цкім дзіва́цкай дзіва́цкім дзіва́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіва́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́цтва дзіва́цтвы
Р. дзіва́цтва дзіва́цтваў
Д. дзіва́цтву дзіва́цтвам
В. дзіва́цтва дзіва́цтвы
Т. дзіва́цтвам дзіва́цтвамі
М. дзіва́цтве дзіва́цтвах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіва́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзіва́чанне
Р. дзіва́чання
Д. дзіва́чанню
В. дзіва́чанне
Т. дзіва́чаннем
М. дзіва́чанні

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́чка дзіва́чкі
Р. дзіва́чкі дзіва́чак
Д. дзіва́чцы дзіва́чкам
В. дзіва́чку дзіва́чак
Т. дзіва́чкай
дзіва́чкаю		 дзіва́чкамі
М. дзіва́чцы дзіва́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіва́чліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзіва́чліва дзіва́члівей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

дзіва́члівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіва́члівасць
Р. дзіва́члівасці
Д. дзіва́члівасці
В. дзіва́члівасць
Т. дзіва́члівасцю
М. дзіва́члівасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дзіва́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіва́члівы дзіва́члівая дзіва́члівае дзіва́члівыя
Р. дзіва́члівага дзіва́члівай
дзіва́члівае		 дзіва́члівага дзіва́члівых
Д. дзіва́чліваму дзіва́члівай дзіва́чліваму дзіва́члівым
В. дзіва́члівы (неадуш.)
дзіва́члівага (адуш.)		 дзіва́члівую дзіва́члівае дзіва́члівыя (неадуш.)
дзіва́члівых (адуш.)
Т. дзіва́члівым дзіва́члівай
дзіва́чліваю		 дзіва́члівым дзіва́члівымі
М. дзіва́члівым дзіва́члівай дзіва́члівым дзіва́члівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дзіва́чна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дзіва́чна - -

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіва́чнасць
Р. дзіва́чнасці
Д. дзіва́чнасці
В. дзіва́чнасць
Т. дзіва́чнасцю
М. дзіва́чнасці

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́чнік дзіва́чнікі
Р. дзіва́чніка дзіва́чнікаў
Д. дзіва́чніку дзіва́чнікам
В. дзіва́чніка дзіва́чнікаў
Т. дзіва́чнікам дзіва́чнікамі
М. дзіва́чніку дзіва́чніках

Крыніцы: piskunou2012.