Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

упаўгало́ссе

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
упаўгало́ссе - -

Крыніцы: piskunou2012.

упаўго́ласа

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
упаўго́ласа - -

Крыніцы: piskunou2012.

упаўго́ласу

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
упаўго́ласу - -

Крыніцы: piskunou2012.

упаўза́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. упаўза́нне
Р. упаўза́ння
Д. упаўза́нню
В. упаўза́нне
Т. упаўза́ннем
М. упаўза́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

упаўза́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. упаўза́ю упаўза́ем
2-я ас. упаўза́еш упаўза́еце
3-я ас. упаўза́е упаўза́юць
Прошлы час
м. упаўза́ў упаўза́лі
ж. упаўза́ла
н. упаўза́ла
Загадны лад
2-я ас. упаўза́й упаўза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час упаўза́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упаўзці́

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упаўзу́ упаўзё́м
2-я ас. упаўзе́ш упаўзяце́
3-я ас. упаўзе́ упаўзу́ць
Прошлы час
м. упо́ўз упаўзлі́
ж. упаўзла́
н. упаўзло́
Загадны лад
2-я ас. упаўзі́ упаўзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час упо́ўзшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упаўнава́жана

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
упаўнава́жана - -

упаўнава́жанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. упаўнава́жанне
Р. упаўнава́жання
Д. упаўнава́жанню
В. упаўнава́жанне
Т. упаўнава́жаннем
М. упаўнава́жанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упаўнава́жаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упаўнава́жаны упаўнава́жаная упаўнава́жанае упаўнава́жаныя
Р. упаўнава́жанага упаўнава́жанай
упаўнава́жанае		 упаўнава́жанага упаўнава́жаных
Д. упаўнава́жанаму упаўнава́жанай упаўнава́жанаму упаўнава́жаным
В. упаўнава́жаны (неадуш.)
упаўнава́жанага (адуш.)		 упаўнава́жаную упаўнава́жанае упаўнава́жаныя (неадуш.)
упаўнава́жаных (адуш.)
Т. упаўнава́жаным упаўнава́жанай
упаўнава́жанаю		 упаўнава́жаным упаўнава́жанымі
М. упаўнава́жаным упаўнава́жанай упаўнава́жаным упаўнава́жаных

Крыніцы: piskunou2012.

упаўнава́жаны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. упаўнава́жаны упаўнава́жаная упаўнава́жаныя
Р. упаўнава́жанага упаўнава́жанай упаўнава́жаных
Д. упаўнава́жанаму упаўнава́жанай упаўнава́жаным
В. упаўнава́жанага упаўнава́жаную упаўнава́жаных
Т. упаўнава́жаным упаўнава́жанай
упаўнава́жанаю		 упаўнава́жанымі
М. упаўнава́жаным упаўнава́жанай упаўнава́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.