Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

амуле́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амуле́цік амуле́цікі
Р. амуле́ціка амуле́цікаў
Д. амуле́ціку амуле́цікам
В. амуле́цік амуле́цікі
Т. амуле́цікам амуле́цікамі
М. амуле́ціку амуле́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

амулё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амулё́вы амулё́вая амулё́вае амулё́выя
Р. амулё́вага амулё́вай
амулё́вае
амулё́вага амулё́вых
Д. амулё́ваму амулё́вай амулё́ваму амулё́вым
В. амулё́вы (неадуш.)
амулё́вага (адуш.)
амулё́вую амулё́вае амулё́выя (неадуш.)
амулё́вых (адуш.)
Т. амулё́вым амулё́вай
амулё́ваю
амулё́вым амулё́вымі
М. амулё́вым амулё́вай амулё́вым амулё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аму́льваць

‘прычыняць боль, націраць, ціснуць, непакоіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аму́льваю аму́льваем
2-я ас. аму́льваеш аму́льваеце
3-я ас. аму́львае аму́льваюць
Прошлы час
м. аму́льваў аму́львалі
ж. аму́львала
н. аму́львала
Загадны лад
2-я ас. аму́львай аму́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аму́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

аму́ляны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́ляны аму́ляная аму́лянае аму́ляныя
Р. аму́лянага аму́лянай
аму́лянае
аму́лянага аму́ляных
Д. аму́лянаму аму́лянай аму́лянаму аму́ляным
В. аму́ляны (неадуш.)
аму́лянага (адуш.)
аму́ляную аму́лянае аму́ляныя (неадуш.)
аму́ляных (адуш.)
Т. аму́ляным аму́лянай
аму́лянаю
аму́ляным аму́лянымі
М. аму́ляным аму́лянай аму́ляным аму́ляных

Крыніцы: piskunou2012.

аму́ляны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́ляны аму́ляная аму́лянае аму́ляныя
Р. аму́лянага аму́лянай
аму́лянае
аму́лянага аму́ляных
Д. аму́лянаму аму́лянай аму́лянаму аму́ляным
В. аму́ляны (неадуш.)
аму́лянага (адуш.)
аму́ляную аму́лянае аму́ляныя (неадуш.)
аму́ляных (адуш.)
Т. аму́ляным аму́лянай
аму́лянаю
аму́ляным аму́лянымі
М. аму́ляным аму́лянай аму́ляным аму́ляных

Крыніцы: piskunou2012.

аму́ляць

‘прычыніць боль, нацерці, націснуць, патрывожыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аму́ляю аму́ляем
2-я ас. аму́ляеш аму́ляеце
3-я ас. аму́ляе аму́ляюць
Прошлы час
м. аму́ляў аму́лялі
ж. аму́ляла
н. аму́ляла
Загадны лад
2-я ас. аму́ляй аму́ляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час аму́ляўшы

Крыніцы: piskunou2012.

амуніцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амуніцы́йны амуніцы́йная амуніцы́йнае амуніцы́йныя
Р. амуніцы́йнага амуніцы́йнай
амуніцы́йнае
амуніцы́йнага амуніцы́йных
Д. амуніцы́йнаму амуніцы́йнай амуніцы́йнаму амуніцы́йным
В. амуніцы́йны (неадуш.)
амуніцы́йнага (адуш.)
амуніцы́йную амуніцы́йнае амуніцы́йныя (неадуш.)
амуніцы́йных (адуш.)
Т. амуніцы́йным амуніцы́йнай
амуніцы́йнаю
амуніцы́йным амуніцы́йнымі
М. амуніцы́йным амуніцы́йнай амуніцы́йным амуніцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

амуні́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. амуні́цыя
Р. амуні́цыі
Д. амуні́цыі
В. амуні́цыю
Т. амуні́цыяй
амуні́цыяю
М. амуні́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

амуні́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амуні́чнік амуні́чнікі
Р. амуні́чніка амуні́чнікаў
Д. амуні́чніку амуні́чнікам
В. амуні́чнік амуні́чнікі
Т. амуні́чнікам амуні́чнікамі
М. амуні́чніку амуні́чніках

Крыніцы: piskunou2012.

амуні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амуні́чны амуні́чная амуні́чнае амуні́чныя
Р. амуні́чнага амуні́чнай
амуні́чнае
амуні́чнага амуні́чных
Д. амуні́чнаму амуні́чнай амуні́чнаму амуні́чным
В. амуні́чны (неадуш.)
амуні́чнага (адуш.)
амуні́чную амуні́чнае амуні́чныя (неадуш.)
амуні́чных (адуш.)
Т. амуні́чным амуні́чнай
амуні́чнаю
амуні́чным амуні́чнымі
М. амуні́чным амуні́чнай амуні́чным амуні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.