амуні́чнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| амуні́чнік | амуні́чнікі | |
| амуні́чніка | амуні́чнікаў | |
| амуні́чніку | амуні́чнікам | |
| амуні́чнік | амуні́чнікі | |
| амуні́чнікам | амуні́чнікамі | |
| амуні́чніку | амуні́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)