Туркі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Туркі́ |
Р. |
Турко́ў |
Д. |
Турка́м |
В. |
Туркі́ |
Т. |
Турка́мі |
М. |
Турка́х |
туркме́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
туркме́н |
туркме́ны |
Р. |
туркме́на |
туркме́наў |
Д. |
туркме́ну |
туркме́нам |
В. |
туркме́на |
туркме́наў |
Т. |
туркме́нам |
туркме́намі |
М. |
туркме́не |
туркме́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Туркменіста́н
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Туркменіста́н |
Р. |
Туркменіста́на |
Д. |
Туркменіста́ну |
В. |
Туркменіста́н |
Т. |
Туркменіста́нам |
М. |
Туркменіста́не |
Туркме́нія
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Туркме́нія |
Р. |
Туркме́ніі |
Д. |
Туркме́ніі |
В. |
Туркме́нію |
Т. |
Туркме́ніяй Туркме́ніяю |
М. |
Туркме́ніі |
туркме́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
туркме́нка |
туркме́нкі |
Р. |
туркме́нкі |
туркме́нак |
Д. |
туркме́нцы |
туркме́нкам |
В. |
туркме́нку |
туркме́нак |
Т. |
туркме́нкай туркме́нкаю |
туркме́нкамі |
М. |
туркме́нцы |
туркме́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
туркме́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
туркме́нскі |
туркме́нская |
туркме́нскае |
туркме́нскія |
Р. |
туркме́нскага |
туркме́нскай туркме́нскае |
туркме́нскага |
туркме́нскіх |
Д. |
туркме́нскаму |
туркме́нскай |
туркме́нскаму |
туркме́нскім |
В. |
туркме́нскі (неадуш.) туркме́нскага (адуш.) |
туркме́нскую |
туркме́нскае |
туркме́нскія (неадуш.) туркме́нскіх (адуш.) |
Т. |
туркме́нскім |
туркме́нскай туркме́нскаю |
туркме́нскім |
туркме́нскімі |
М. |
туркме́нскім |
туркме́нскай |
туркме́нскім |
туркме́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.