туркме́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
туркме́нка | туркме́нкі | |
туркме́нкі | туркме́нак | |
туркме́нцы | туркме́нкам | |
туркме́нку | туркме́нак | |
туркме́нкай туркме́нкаю |
туркме́нкамі | |
туркме́нцы | туркме́нках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)