туркме́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. туркме́нка туркме́нкі
Р. туркме́нкі туркме́нак
Д. туркме́нцы туркме́нкам
В. туркме́нку туркме́нак
Т. туркме́нкай
туркме́нкаю		 туркме́нкамі
М. туркме́нцы туркме́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)