Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

разбуйні́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбуйні́цца разбуйня́цца
Прошлы час
м. разбуйні́ўся разбуйні́ліся
ж. разбуйні́лася
н. разбуйні́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

разбуйні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбуйню́ разбуйні́м
2-я ас. разбуйні́ш разбуйніце́
3-я ас. разбуйні́ць разбуйня́ць
Прошлы час
м. разбуйні́ў разбуйні́лі
ж. разбуйні́ла
н. разбуйні́ла
Загадны лад
2-я ас. разбуйні́ разбуйні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разбуйні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

разбуйня́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбуйня́ецца разбуйня́юцца
Прошлы час
м. разбуйня́ўся разбуйня́ліся
ж. разбуйня́лася
н. разбуйня́лася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

разбуйня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разбуйня́ю разбуйня́ем
2-я ас. разбуйня́еш разбуйня́еце
3-я ас. разбуйня́е разбуйня́юць
Прошлы час
м. разбуйня́ў разбуйня́лі
ж. разбуйня́ла
н. разбуйня́ла
Загадны лад
2-я ас. разбуйня́й разбуйня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разбуйня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

разбу́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбу́кне разбу́кнуць
Прошлы час
м. разбу́кнуў разбу́кнулі
ж. разбу́кнула
н. разбу́кнула
Дзеепрыслоўе
прош. час разбу́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

разбунтава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разбунтава́ны разбунтава́ная разбунтава́нае разбунтава́ныя
Р. разбунтава́нага разбунтава́най
разбунтава́нае
разбунтава́нага разбунтава́ных
Д. разбунтава́наму разбунтава́най разбунтава́наму разбунтава́ным
В. разбунтава́ны (неадуш.)
разбунтава́нага (адуш.)
разбунтава́ную разбунтава́нае разбунтава́ныя (неадуш.)
разбунтава́ных (адуш.)
Т. разбунтава́ным разбунтава́най
разбунтава́наю
разбунтава́ным разбунтава́нымі
М. разбунтава́ным разбунтава́най разбунтава́ным разбунтава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

разбунтава́ць

‘падавіць бунт (разбунтаваць народ)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбунту́ю разбунту́ем
2-я ас. разбунту́еш разбунту́еце
3-я ас. разбунту́е разбунту́юць
Прошлы час
м. разбунтава́ў разбунтава́лі
ж. разбунтава́ла
н. разбунтава́ла
Загадны лад
2-я ас. разбунту́й разбунту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбунтава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

разбунто́ўваць

‘падаўляць бунт (разбунтоўваць народ)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разбунто́ўваю разбунто́ўваем
2-я ас. разбунто́ўваеш разбунто́ўваеце
3-я ас. разбунто́ўвае разбунто́ўваюць
Прошлы час
м. разбунто́ўваў разбунто́ўвалі
ж. разбунто́ўвала
н. разбунто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. разбунто́ўвай разбунто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разбунто́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

разбу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. разбу́р
Р. разбу́ру
Д. разбу́ру
В. разбу́р
Т. разбу́рам
М. разбу́ры

Крыніцы: piskunou2012.

разбура́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
разбура́льна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.