разбунтава́ць
‘падавіць бунт (разбунтаваць народ)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| разбунту́ю | разбунту́ем | |
| разбунту́еш | разбунту́еце | |
| разбунту́е | разбунту́юць | |
| Прошлы час | ||
| разбунтава́ў | разбунтава́лі | |
| разбунтава́ла | ||
| разбунтава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| разбунту́й | разбунту́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| разбунтава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)