Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

Заво́зер’е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Заво́зер’е
Р. Заво́зер’я
Д. Заво́зер’ю
В. Заво́зер’е
Т. Заво́зер’ем
М. Заво́зер’і

заво́зерскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заво́зерскі заво́зерская заво́зерскае заво́зерскія
Р. заво́зерскага заво́зерскай
заво́зерскае
заво́зерскага заво́зерскіх
Д. заво́зерскаму заво́зерскай заво́зерскаму заво́зерскім
В. заво́зерскі (неадуш.)
заво́зерскага (адуш.)
заво́зерскую заво́зерскае заво́зерскія (неадуш.)
заво́зерскіх (адуш.)
Т. заво́зерскім заво́зерскай
заво́зерскаю
заво́зерскім заво́зерскімі
М. заво́зерскім заво́зерскай заво́зерскім заво́зерскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Заво́зерцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Заво́зерцы
Р. Заво́зерцаў
Д. Заво́зерцам
В. Заво́зерцы
Т. Заво́зерцамі
М. Заво́зерцах

заво́зіцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. заво́зіцца заво́зяцца
Прошлы час
м. заво́зіўся заво́зіліся
ж. заво́зілася
н. заво́зілася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заво́зіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заво́жу заво́зім
2-я ас. заво́зіш заво́зіце
3-я ас. заво́зіць заво́зяць
Прошлы час
м. заво́зіў заво́зілі
ж. заво́зіла
н. заво́зіла
Загадны лад
2-я ас. заво́зь заво́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заво́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заво́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заво́зка заво́зкі
Р. заво́зкі заво́зак
Д. заво́зцы заво́зкам
В. заво́зку заво́зкі
Т. заво́зкай
заво́зкаю
заво́зкамі
М. заво́зцы заво́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заво́зна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
заво́зна - -

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

заво́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заво́знік заво́знікі
Р. заво́зніка заво́знікаў
Д. заво́зніку заво́знікам
В. заво́зніка заво́знікаў
Т. заво́знікам заво́знікамі
М. заво́зніку заво́зніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заво́зніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заво́зніца заво́зніцы
Р. заво́зніцы заво́зніц
Д. заво́зніцы заво́зніцам
В. заво́зніцу заво́зніц
Т. заво́зніцай
заво́зніцаю
заво́зніцамі
М. заво́зніцы заво́зніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заво́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заво́зны заво́зная заво́знае заво́зныя
Р. заво́знага заво́знай
заво́знае
заво́знага заво́зных
Д. заво́знаму заво́знай заво́знаму заво́зным
В. заво́зны (неадуш.)
заво́знага (адуш.)
заво́зную заво́знае заво́зныя (неадуш.)
заво́зных (адуш.)
Т. заво́зным заво́знай
заво́знаю
заво́зным заво́знымі
М. заво́зным заво́знай заво́зным заво́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.