Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшыэюя’

Абузе́р’е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Абузе́р’е
Р. Абузе́р’я
Д. Абузе́р’ю
В. Абузе́р’е
Т. Абузе́р’ем
М. Абузе́р’і

абу́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абу́знік абу́знікі
Р. абу́зніка абу́знікаў
Д. абу́зніку абу́знікам
В. абу́зніка абу́знікаў
Т. абу́знікам абу́знікамі
М. абу́зніку абу́зніках

Крыніцы: piskunou2012.

абу́зніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абу́зніца абу́зніцы
Р. абу́зніцы абу́зніц
Д. абу́зніцы абу́зніцам
В. абу́зніцу абу́зніц
Т. абу́зніцай
абу́зніцаю		 абу́зніцамі
М. абу́зніцы абу́зніцах

Крыніцы: piskunou2012.

абу́знічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абу́знічаю абу́знічаем
2-я ас. абу́знічаеш абу́знічаеце
3-я ас. абу́знічае абу́знічаюць
Прошлы час
м. абу́знічаў абу́знічалі
ж. абу́знічала
н. абу́знічала
Загадны лад
2-я ас. абу́знічай абу́знічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абу́знічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

абу́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́зны абу́зная абу́знае абу́зныя
Р. абу́знага абу́знай
абу́знае		 абу́знага абу́зных
Д. абу́знаму абу́знай абу́знаму абу́зным
В. абу́зны (неадуш.)
абу́знага (адуш.)		 абу́зную абу́знае абу́зныя (неадуш.)
абу́зных (адуш.)
Т. абу́зным абу́знай
абу́знаю		 абу́зным абу́знымі
М. абу́зным абу́знай абу́зным абу́зных

Крыніцы: piskunou2012.

абулі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абулі́я
Р. абулі́і
Д. абулі́і
В. абулі́ю
Т. абулі́яй
абулі́яю
М. абулі́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

абуля́-што́

займеннік, няпэўны, безасабовы

адз.
-
Н. абуля́-што́
Р. абуля́-чаго́
Д. абуля́-чаму́
В. абуля́-што́
Т. абуля́-чы́м
М. абуля́-чы́м

Крыніцы: piskunou2012.

абумо́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. абумо́віцца абумо́вяцца
Прошлы час
м. абумо́віўся абумо́віліся
ж. абумо́вілася
н. абумо́вілася
Дзеепрыслоўе
прош. час абумо́віўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

абумо́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абумо́ўлю абумо́вім
2-я ас. абумо́віш абумо́віце
3-я ас. абумо́віць абумо́вяць
Прошлы час
м. абумо́віў абумо́вілі
ж. абумо́віла
н. абумо́віла
Загадны лад
2-я ас. абумо́ў абумо́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час абумо́віўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абумо́ўленасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. абумо́ўленасць
Р. абумо́ўленасці
Д. абумо́ўленасці
В. абумо́ўленасць
Т. абумо́ўленасцю
М. абумо́ўленасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.