судатыкнё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
судатыкнё́ны |
судатыкнё́ная |
судатыкнё́нае |
судатыкнё́ныя |
| Р. |
судатыкнё́нага |
судатыкнё́най
судатыкнё́нае |
судатыкнё́нага |
судатыкнё́ных |
| Д. |
судатыкнё́наму |
судатыкнё́най |
судатыкнё́наму |
судатыкнё́ным |
| В. |
судатыкнё́ны (неадуш.)
судатыкнё́нага (адуш.) |
судатыкнё́ную |
судатыкнё́нае |
судатыкнё́ныя (неадуш.)
судатыкнё́ных (адуш.) |
| Т. |
судатыкнё́ным |
судатыкнё́най
судатыкнё́наю |
судатыкнё́ным |
судатыкнё́нымі |
| М. |
судатыкнё́ным |
судатыкнё́най |
судатыкнё́ным |
судатыкнё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
судаўладкава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
судаўладкава́нне |
| Р. |
судаўладкава́ння |
| Д. |
судаўладкава́нню |
| В. |
судаўладкава́нне |
| Т. |
судаўладкава́ннем |
| М. |
судаўладкава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
судачыне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
судачыне́нне |
судачыне́нні |
| Р. |
судачыне́ння |
судачыне́нняў |
| Д. |
судачыне́нню |
судачыне́нням |
| В. |
судачыне́нне |
судачыне́нні |
| Т. |
судачыне́ннем |
судачыне́ннямі |
| М. |
судачыне́нні |
судачыне́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
судачыня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
судачыня́юся |
судачыня́емся |
| 2-я ас. |
судачыня́ешся |
судачыня́ецеся |
| 3-я ас. |
судачыня́ецца |
судачыня́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
судачыня́ўся |
судачыня́ліся |
| ж. |
судачыня́лася |
| н. |
судачыня́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
судачыня́йся |
судачыня́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
судачыня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
судачыня́ць
‘забяспечваць узаемадзеянне каго-небудзь, чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
судачыня́ю |
судачыня́ем |
| 2-я ас. |
судачыня́еш |
судачыня́еце |
| 3-я ас. |
судачыня́е |
судачыня́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
судачыня́ў |
судачыня́лі |
| ж. |
судачыня́ла |
| н. |
судачыня́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
судачыня́й |
судачыня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
судачыня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
су́ддзе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
су́ддзе |
| Р. |
су́ддзя |
| Д. |
су́ддзю |
| В. |
су́ддзе |
| Т. |
су́ддзем |
| М. |
су́ддзі |
Крыніцы:
piskunou2012.
суддзё́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
суддзё́ |
| Р. |
суддзя́ |
| Д. |
суддзю́ |
| В. |
суддзё́ |
| Т. |
суддзём |
| М. |
суддзі́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
суддзя́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суддзя́ |
су́ддзі
суддзі́ |
| Р. |
суддзі́ |
су́ддзяў |
| Д. |
суддзі́ |
су́ддзям |
| В. |
суддзю́ |
су́ддзяў |
| Т. |
суддзёй
суддзёю |
су́ддзямі |
| М. |
суддзі́ |
су́ддзях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суддзя́-фікса́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суддзя́-фікса́тар |
су́ддзі-фікса́тары |
| Р. |
суддзі́-фікса́тара |
су́ддзяў-фікса́тараў |
| Д. |
суддзі́-фікса́тару |
су́ддзям-фікса́тарам |
| В. |
суддзю́-фікса́тара |
су́ддзяў-фікса́тараў |
| Т. |
суддзёй-фікса́тарам
суддзёю-фікса́тарам |
су́ддзямі-фікса́тарамі |
| М. |
суддзі́-фікса́тару |
су́ддзях-фікса́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.