Verbum

анлайнавы слоўнік

зарэ́чанскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зарэ́чанскі	зарэ́чанская	зарэ́чанскае	зарэ́чанскія
Р.	зарэ́чанскага	зарэ́чанскай зарэ́чанскае	зарэ́чанскага	зарэ́чанскіх
Д.	зарэ́чанскаму	зарэ́чанскай	зарэ́чанскаму	зарэ́чанскім
В.	зарэ́чанскі (неадуш.) зарэ́чанскага (адуш.)	зарэ́чанскую	зарэ́чанскае	зарэ́чанскія (неадуш.) зарэ́чанскіх (адуш.)
Т.	зарэ́чанскім	зарэ́чанскай зарэ́чанскаю	зарэ́чанскім	зарэ́чанскімі
М.	зарэ́чанскім	зарэ́чанскай	зарэ́чанскім	зарэ́чанскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Зарэ́чаны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Зарэ́чка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Зарэ́чкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Зарэ́чнае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Зарэ́чная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

зарэ́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зарэ́чны	зарэ́чная	зарэ́чнае	зарэ́чныя
Р.	зарэ́чнага	зарэ́чнай зарэ́чнае	зарэ́чнага	зарэ́чных
Д.	зарэ́чнаму	зарэ́чнай	зарэ́чнаму	зарэ́чным
В.	зарэ́чны (неадуш.) зарэ́чнага (адуш.)	зарэ́чную	зарэ́чнае	зарэ́чныя (неадуш.) зарэ́чных (адуш.)
Т.	зарэ́чным	зарэ́чнай зарэ́чнаю	зарэ́чным	зарэ́чнымі
М.	зарэ́чным	зарэ́чнай	зарэ́чным	зарэ́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зарэ́чча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Зарэ́чча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне