Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

карача́ева-чэрке́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карача́ева-чэрке́скі карача́ева-чэрке́ская карача́ева-чэрке́скае карача́ева-чэрке́скія
Р. карача́ева-чэрке́скага карача́ева-чэрке́скай
карача́ева-чэрке́скае		 карача́ева-чэрке́скага карача́ева-чэрке́скіх
Д. карача́ева-чэрке́скаму карача́ева-чэрке́скай карача́ева-чэрке́скаму карача́ева-чэрке́скім
В. карача́ева-чэрке́скі (неадуш.)
карача́ева-чэрке́скага (адуш.)		 карача́ева-чэрке́скую карача́ева-чэрке́скае карача́ева-чэрке́скія (неадуш.)
карача́ева-чэрке́скіх (адуш.)
Т. карача́ева-чэрке́скім карача́ева-чэрке́скай
карача́ева-чэрке́скаю		 карача́ева-чэрке́скім карача́ева-чэрке́скімі
М. карача́ева-чэрке́скім карача́ева-чэрке́скай карача́ева-чэрке́скім карача́ева-чэрке́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

карача́евец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карача́евец карача́еўцы
Р. карача́еўца карача́еўцаў
Д. карача́еўцу карача́еўцам
В. карача́еўца карача́еўцаў
Т. карача́еўцам карача́еўцамі
М. карача́еўцу карача́еўцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

карача́еўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карача́еўка карача́еўкі
Р. карача́еўкі карача́евак
Д. карача́еўцы карача́еўкам
В. карача́еўку карача́евак
Т. карача́еўкай
карача́еўкаю		 карача́еўкамі
М. карача́еўцы карача́еўках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

карача́еўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карача́еўскі карача́еўская карача́еўскае карача́еўскія
Р. карача́еўскага карача́еўскай
карача́еўскае		 карача́еўскага карача́еўскіх
Д. карача́еўскаму карача́еўскай карача́еўскаму карача́еўскім
В. карача́еўскі (неадуш.)
карача́еўскага (адуш.)		 карача́еўскую карача́еўскае карача́еўскія (неадуш.)
карача́еўскіх (адуш.)
Т. карача́еўскім карача́еўскай
карача́еўскаю		 карача́еўскім карача́еўскімі
М. карача́еўскім карача́еўскай карача́еўскім карача́еўскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кара́чка

‘прадстаўніца каракскай народнасці’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кара́чка кара́чкі
Р. кара́чкі кара́чак
Д. кара́чцы кара́чкам
В. кара́чку кара́чак
Т. кара́чкай
кара́чкаю		 кара́чкамі
М. кара́чцы кара́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

кара́чкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. кара́чкі
Р. кара́чак
Д. кара́чкам
В. кара́чкі
Т. кара́чкамі
М. кара́чках

Крыніцы: piskunou2012.

Карачо́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Карачо́ўшчына
Р. Карачо́ўшчыны
Д. Карачо́ўшчыне
В. Карачо́ўшчыну
Т. Карачо́ўшчынай
Карачо́ўшчынаю
М. Карачо́ўшчыне

Карачуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Карачуны́
Р. Карачуно́ў
Д. Карачуна́м
В. Карачуны́
Т. Карачуна́мі
М. Карачуна́х

Кара́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кара́чына
Р. Кара́чына
Д. Кара́чыну
В. Кара́чына
Т. Кара́чынам
М. Кара́чыне

кара́чынскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́чынскі кара́чынская кара́чынскае кара́чынскія
Р. кара́чынскага кара́чынскай
кара́чынскае		 кара́чынскага кара́чынскіх
Д. кара́чынскаму кара́чынскай кара́чынскаму кара́чынскім
В. кара́чынскі (неадуш.)
кара́чынскага (адуш.)		 кара́чынскую кара́чынскае кара́чынскія (неадуш.)
кара́чынскіх (адуш.)
Т. кара́чынскім кара́чынскай
кара́чынскаю		 кара́чынскім кара́чынскімі
М. кара́чынскім кара́чынскай кара́чынскім кара́чынскіх

Крыніцы: piskunou2012.