Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

кане́чнае

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. кане́чнае
Р. кане́чнага
Д. кане́чнаму
В. кане́чнае
Т. кане́чным
М. кане́чным

Крыніцы: sbm2012.

кане́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. кане́чнасць кане́чнасці
Р. кане́чнасці кане́чнасцей
кане́чнасцяў
Д. кане́чнасці кане́чнасцям
В. кане́чнасць кане́чнасці
Т. кане́чнасцю кане́чнасцямі
М. кане́чнасці кане́чнасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кане́чна-ро́знасны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кане́чна-ро́знасны кане́чна-ро́знасная кане́чна-ро́знаснае кане́чна-ро́знасныя
Р. кане́чна-ро́знаснага кане́чна-ро́знаснай
кане́чна-ро́знаснае		 кане́чна-ро́знаснага кане́чна-ро́знасных
Д. кане́чна-ро́знаснаму кане́чна-ро́знаснай кане́чна-ро́знаснаму кане́чна-ро́знасным
В. кане́чна-ро́знасны (неадуш.)
кане́чна-ро́знаснага (адуш.)		 кане́чна-ро́знасную кане́чна-ро́знаснае кане́чна-ро́знасныя (неадуш.)
кане́чна-ро́знасных (адуш.)
Т. кане́чна-ро́знасным кане́чна-ро́знаснай
кане́чна-ро́знаснаю		 кане́чна-ро́знасным кане́чна-ро́знаснымі
М. кане́чна-ро́знасным кане́чна-ро́знаснай кане́чна-ро́знасным кане́чна-ро́знасных

Крыніцы: piskunou2012.

кане́чне

часціца

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

кане́чне

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
кане́чне - -

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кане́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кане́чны кане́чная кане́чнае кане́чныя
Р. кане́чнага кане́чнай
кане́чнае		 кане́чнага кане́чных
Д. кане́чнаму кане́чнай кане́чнаму кане́чным
В. кане́чны (неадуш.)
кане́чнага (адуш.)		 кане́чную кане́чнае кане́чныя (неадуш.)
кане́чных (адуш.)
Т. кане́чным кане́чнай
кане́чнаю		 кане́чным кане́чнымі
М. кане́чным кане́чнай кане́чным кане́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кане́шне

часціца

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

кане́шне

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
кане́шне - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

канёк

‘памянш. да конь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канёк канькі́
Р. канька́ канько́ў
Д. каньку́ канька́м
В. канька́ канько́ў
Т. канько́м канька́мі
М. каньку́ канька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канёк

‘вузкі сталёвы палазок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канёк канькі́
Р. канька́ канько́ў
Д. каньку́ канька́м
В. канёк канькі́
Т. канько́м канька́мі
М. каньку́ канька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.