судачыне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
судачыне́нне |
судачыне́нні |
Р. |
судачыне́ння |
судачыне́нняў |
Д. |
судачыне́нню |
судачыне́нням |
В. |
судачыне́нне |
судачыне́нні |
Т. |
судачыне́ннем |
судачыне́ннямі |
М. |
судачыне́нні |
судачыне́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
судачыня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
судачыня́юся |
судачыня́емся |
2-я ас. |
судачыня́ешся |
судачыня́ецеся |
3-я ас. |
судачыня́ецца |
судачыня́юцца |
Прошлы час |
м. |
судачыня́ўся |
судачыня́ліся |
ж. |
судачыня́лася |
н. |
судачыня́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
судачыня́йся |
судачыня́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
судачыня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
судачыня́ць
‘забяспечваць узаемадзеянне каго-небудзь, чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
судачыня́ю |
судачыня́ем |
2-я ас. |
судачыня́еш |
судачыня́еце |
3-я ас. |
судачыня́е |
судачыня́юць |
Прошлы час |
м. |
судачыня́ў |
судачыня́лі |
ж. |
судачыня́ла |
н. |
судачыня́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
судачыня́й |
судачыня́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
судачыня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
су́ддзе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
су́ддзе |
Р. |
су́ддзя |
Д. |
су́ддзю |
В. |
су́ддзе |
Т. |
су́ддзем |
М. |
су́ддзі |
Крыніцы:
piskunou2012.
суддзё́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
суддзё́ |
Р. |
суддзя́ |
Д. |
суддзю́ |
В. |
суддзё́ |
Т. |
суддзём |
М. |
суддзі́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
суддзя́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суддзя́ |
су́ддзі суддзі́ |
Р. |
суддзі́ |
су́ддзяў |
Д. |
суддзі́ |
су́ддзям |
В. |
суддзю́ |
су́ддзяў |
Т. |
суддзёй суддзёю |
су́ддзямі |
М. |
суддзі́ |
су́ддзях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суддзя́-фікса́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суддзя́-фікса́тар |
су́ддзі-фікса́тары |
Р. |
суддзі́-фікса́тара |
су́ддзяў-фікса́тараў |
Д. |
суддзі́-фікса́тару |
су́ддзям-фікса́тарам |
В. |
суддзю́-фікса́тара |
су́ддзяў-фікса́тараў |
Т. |
суддзёй-фікса́тарам суддзёю-фікса́тарам |
су́ддзямі-фікса́тарамі |
М. |
суддзі́-фікса́тару |
су́ддзях-фікса́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
су́джана
прыслоўе, утворана ад дзеяслова
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
су́джана |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
су́джаная
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
ж. |
- |
Н. |
су́джаная |
су́джаныя |
Р. |
су́джанай |
су́джаных |
Д. |
су́джанай |
су́джаным |
В. |
су́джаную |
су́джаных |
Т. |
су́джанай су́джанаю |
су́джанымі |
М. |
су́джанай |
су́джаных |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
су́джаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
су́джаны |
су́джаная |
су́джанае |
су́джаныя |
Р. |
су́джанага |
су́джанай су́джанае |
су́джанага |
су́джаных |
Д. |
су́джанаму |
су́джанай |
су́джанаму |
су́джаным |
В. |
су́джаны (неадуш.) су́джанага (адуш.) |
су́джаную |
су́джанае |
су́джаныя (неадуш.) су́джаных (адуш.) |
Т. |
су́джаным |
су́джанай су́джанаю |
су́джаным |
су́джанымі |
М. |
су́джаным |
су́джанай |
су́джаным |
су́джаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.