мітусе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мітусе́нне |
Р. |
мітусе́ння |
Д. |
мітусе́нню |
В. |
мітусе́нне |
Т. |
мітусе́ннем |
М. |
мітусе́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мітусі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
мітусі́на |
Р. |
мітусі́ны |
Д. |
мітусі́не |
В. |
мітусі́ну |
Т. |
мітусі́най мітусі́наю |
М. |
мітусі́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
мітусі́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
мітушу́ся |
мітусі́мся |
2-я ас. |
мітусі́шся |
мітусіце́ся |
3-я ас. |
мітусі́цца |
мітуся́цца |
Прошлы час |
м. |
мітусі́ўся |
мітусі́ліся |
ж. |
мітусі́лася |
н. |
мітусі́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
мітусі́ся |
мітусі́цеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
мітусячы́ся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мітусі́ць
‘трывожыць, турбаваць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
мітушу́ |
мітусі́м |
2-я ас. |
мітусі́ш |
мітусіце́ |
3-я ас. |
мітусі́ць |
мітуся́ць |
Прошлы час |
м. |
мітусі́ў |
мітусі́лі |
ж. |
мітусі́ла |
н. |
мітусі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
мітусі́ |
мітусі́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
мітусячы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
мітуслі́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
мітуслі́ва |
мітуслі́вей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
мітуслі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
мітуслі́васць |
Р. |
мітуслі́васці |
Д. |
мітуслі́васці |
В. |
мітуслі́васць |
Т. |
мітуслі́васцю |
М. |
мітуслі́васці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мітуслі́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мітуслі́вец |
мітуслі́ўцы |
Р. |
мітуслі́ўца |
мітуслі́ўцаў |
Д. |
мітуслі́ўцу |
мітуслі́ўцам |
В. |
мітуслі́ўца |
мітуслі́ўцаў |
Т. |
мітуслі́ўцам |
мітуслі́ўцамі |
М. |
мітуслі́ўцу |
мітуслі́ўцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мітуслі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мітуслі́вы |
мітуслі́вая |
мітуслі́вае |
мітуслі́выя |
Р. |
мітуслі́вага |
мітуслі́вай мітуслі́вае |
мітуслі́вага |
мітуслі́вых |
Д. |
мітуслі́ваму |
мітуслі́вай |
мітуслі́ваму |
мітуслі́вым |
В. |
мітуслі́вы (неадуш.) мітуслі́вага (адуш.) |
мітуслі́вую |
мітуслі́вае |
мітуслі́выя (неадуш.) мітуслі́вых (адуш.) |
Т. |
мітуслі́вым |
мітуслі́вай мітуслі́ваю |
мітуслі́вым |
мітуслі́вымі |
М. |
мітуслі́вым |
мітуслі́вай |
мітуслі́вым |
мітуслі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мітусні́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
мітусні́на |
Р. |
мітусні́ны |
Д. |
мітусні́не |
В. |
мітусні́ну |
Т. |
мітусні́най мітусні́наю |
М. |
мітусні́не |
Крыніцы:
piskunou2012.