кулды́кнуць
‘утварыць гукі – пра індыкоў; невыразна прагаварыць; перакульнуцца’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| кулды́кну | кулды́кнем | |
| кулды́кнеш | кулды́кнеце | |
| кулды́кне | кулды́кнуць | |
| Прошлы час | ||
| кулды́кнуў | кулды́кнулі | |
| кулды́кнула | ||
| кулды́кнула | ||
| Загадны лад | ||
| кулды́кні | кулды́кніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кулды́кнуўшы | ||
Крыніцы:
кулды́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кулды́чанне | |
| кулды́чання | |
| кулды́чанню | |
| кулды́чанне | |
| кулды́чаннем | |
| кулды́чанні |
Крыніцы:
кулды́чыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| кулды́чыцца | кулды́чацца | |
| Прошлы час | ||
| кулды́чыўся | кулды́чыліся | |
| кулды́чылася | ||
| кулды́чылася | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| кулды́чачыся | ||
Крыніцы:
кулды́чыць
‘утвараць гукі – пра індыкоў; невыразна гаварыць; куляцца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кулды́чу | кулды́чым | |
| кулды́чыш | кулды́чыце | |
| кулды́чыць | кулды́чаць | |
| Прошлы час | ||
| кулды́чыў | кулды́чылі | |
| кулды́чыла | ||
| кулды́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| кулды́ч | кулды́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кулды́чачы | ||
Крыніцы:
кулдыя́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кулдыя́чанне | |
| кулдыя́чання | |
| кулдыя́чанню | |
| кулдыя́чанне | |
| кулдыя́чаннем | |
| кулдыя́чанні |
Крыніцы:
кулдыя́чыць
‘лапатаць, гаварыць невыразна, неразборліва’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кулдыя́чу | кулдыя́чым | |
| кулдыя́чыш | кулдыя́чыце | |
| кулдыя́чыць | кулдыя́чаць | |
| Прошлы час | ||
| кулдыя́чыў | кулдыя́чылі | |
| кулдыя́чыла | ||
| кулдыя́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| кулдыя́ч | кулдыя́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кулдыя́чачы | ||
Крыніцы:
куленепрабіва́льны
прыметнік, адносны
| куленепрабіва́льны | куленепрабіва́льная | куленепрабіва́льнае | куленепрабіва́льныя | |
| куленепрабіва́льнага | куленепрабіва́льнай куленепрабіва́льнае |
куленепрабіва́льнага | куленепрабіва́льных | |
| куленепрабіва́льнаму | куленепрабіва́льнай | куленепрабіва́льнаму | куленепрабіва́льным | |
| куленепрабіва́льны ( куленепрабіва́льнага ( |
куленепрабіва́льную | куленепрабіва́льнае | куленепрабіва́льныя ( куленепрабіва́льных ( |
|
| куленепрабіва́льным | куленепрабіва́льнай куленепрабіва́льнаю |
куленепрабіва́льным | куленепрабіва́льнымі | |
| куленепрабіва́льным | куленепрабіва́льнай | куленепрабіва́льным | куленепрабіва́льных | |
Крыніцы:
ку́лер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ку́лер | ку́леры | |
| ку́лера | ку́лераў | |
| ку́леру | ку́лерам | |
| ку́лер | ку́леры | |
| ку́лерам | ку́лерамі | |
| ку́леры | ку́лерах |
Крыніцы:
кулеўло́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кулеўло́ўнік | кулеўло́ўнікі | |
| кулеўло́ўніка | кулеўло́ўнікаў | |
| кулеўло́ўніку | кулеўло́ўнікам | |
| кулеўло́ўнік | кулеўло́ўнікі | |
| кулеўло́ўнікам | кулеўло́ўнікамі | |
| кулеўло́ўніку | кулеўло́ўніках |
Крыніцы:
Ку́леўцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ку́леўцы | |
| Ку́леўцаў | |
| Ку́леўцам | |
| Ку́леўцы | |
| Ку́леўцамі | |
| Ку́леўцах |