апраксімава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апраксімава́ны |
апраксімава́ная |
апраксімава́нае |
апраксімава́ныя |
| Р. |
апраксімава́нага |
апраксімава́най апраксімава́нае |
апраксімава́нага |
апраксімава́ных |
| Д. |
апраксімава́наму |
апраксімава́най |
апраксімава́наму |
апраксімава́ным |
| В. |
апраксімава́ны (неадуш.) апраксімава́нага (адуш.) |
апраксімава́ную |
апраксімава́нае |
апраксімава́ныя (неадуш.) апраксімава́ных (адуш.) |
| Т. |
апраксімава́ным |
апраксімава́най апраксімава́наю |
апраксімава́ным |
апраксімава́нымі |
| М. |
апраксімава́ным |
апраксімава́най |
апраксімава́ным |
апраксімава́ных |
Кароткая форма: апраксімава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
апраксімава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
апраксіму́ецца |
апраксіму́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
апраксімава́ўся |
апраксімава́ліся |
| ж. |
апраксімава́лася |
| н. |
апраксімава́лася |
Крыніцы:
piskunou2012.
апраксімава́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апраксіму́ю |
апраксіму́ем |
| 2-я ас. |
апраксіму́еш |
апраксіму́еце |
| 3-я ас. |
апраксіму́е |
апраксіму́юць |
| Прошлы час |
| м. |
апраксімава́ў |
апраксімава́лі |
| ж. |
апраксімава́ла |
| н. |
апраксімава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апраксіму́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
апраксіматы́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| апраксіматы́ўна |
апраксіматы́ўней |
- |
апраксімацы́йна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| апраксімацы́йна |
апраксімацы́йней |
- |
апраксіма́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апраксіма́цыя |
апраксіма́цыі |
| Р. |
апраксіма́цыі |
апраксіма́цый |
| Д. |
апраксіма́цыі |
апраксіма́цыям |
| В. |
апраксіма́цыю |
апраксіма́цыі |
| Т. |
апраксіма́цыяй апраксіма́цыяю |
апраксіма́цыямі |
| М. |
апраксіма́цыі |
апраксіма́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
апра́ксія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апра́ксія |
| Р. |
апра́ксіі |
| Д. |
апра́ксіі |
| В. |
апра́ксію |
| Т. |
апра́ксіяй апра́ксіяю |
| М. |
апра́ксіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
апраме́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апраме́нены |
апраме́неная |
апраме́ненае |
апраме́неныя |
| Р. |
апраме́ненага |
апраме́ненай апраме́ненае |
апраме́ненага |
апраме́неных |
| Д. |
апраме́ненаму |
апраме́ненай |
апраме́ненаму |
апраме́неным |
| В. |
апраме́нены (неадуш.) апраме́ненага (адуш.) |
апраме́неную |
апраме́ненае |
апраме́неныя (неадуш.) апраме́неных (адуш.) |
| Т. |
апраме́неным |
апраме́ненай апраме́ненаю |
апраме́неным |
апраме́ненымі |
| М. |
апраме́неным |
апраме́ненай |
апраме́неным |
апраме́неных |
Кароткая форма: апраме́нена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.