Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
абвгдзносуцшыэ

уручну́ю

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
уручну́ю - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Уру́чча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Уру́чча
Р. Уру́чча
Д. Уру́ччу
В. Уру́чча
Т. Уру́ччам
М. Уру́ччы

Крыніцы: piskunou2012.

уручы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уручу́ уру́чым
2-я ас. уру́чыш уру́чыце
3-я ас. уру́чыць уру́чаць
Прошлы час
м. уручы́ў уручы́лі
ж. уручы́ла
н. уручы́ла
Загадны лад
2-я ас. уручы́ уручы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уручы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уручэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уручэ́нне
Р. уручэ́ння
Д. уручэ́нню
В. уручэ́нне
Т. уручэ́ннем
М. уручэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

У́рцішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. У́рцішкі
Р. У́рцішак
У́рцішкаў
Д. У́рцішкам
В. У́рцішкі
Т. У́рцішкамі
М. У́рцішках

уршуля́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уршуля́нскі уршуля́нская уршуля́нскае уршуля́нскія
Р. уршуля́нскага уршуля́нскай
уршуля́нскае		 уршуля́нскага уршуля́нскіх
Д. уршуля́нскаму уршуля́нскай уршуля́нскаму уршуля́нскім
В. уршуля́нскі (неадуш.)
уршуля́нскага (адуш.)		 уршуля́нскую уршуля́нскае уршуля́нскія (неадуш.)
уршуля́нскіх (адуш.)
Т. уршуля́нскім уршуля́нскай
уршуля́нскаю		 уршуля́нскім уршуля́нскімі
М. уршуля́нскім уршуля́нскай уршуля́нскім уршуля́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

уры́вак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уры́вак уры́ўкі
Р. уры́ўка уры́ўкаў
Д. уры́ўку уры́ўкам
В. уры́вак уры́ўкі
Т. уры́ўкам уры́ўкамі
М. уры́ўку уры́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

урыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. урыва́нне
Р. урыва́ння
Д. урыва́нню
В. урыва́нне
Т. урыва́ннем
М. урыва́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

урыва́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. урыва́юся урыва́емся
2-я ас. урыва́ешся урыва́ецеся
3-я ас. урыва́ецца урыва́юцца
Прошлы час
м. урыва́ўся урыва́ліся
ж. урыва́лася
н. урыва́лася
Загадны лад
2-я ас. урыва́йся урыва́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час урыва́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

урыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. урыва́ю урыва́ем
2-я ас. урыва́еш урыва́еце
3-я ас. урыва́е урыва́юць
Прошлы час
м. урыва́ў урыва́лі
ж. урыва́ла
н. урыва́ла
Загадны лад
2-я ас. урыва́й урыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час урыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.