Verbum

анлайнавы слоўнік

гуллі́вы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гуллі́вы	гуллі́вая	гуллі́вае	гуллі́выя
Р.	гуллі́вага	гуллі́вай гуллі́вае	гуллі́вага	гуллі́вых
Д.	гуллі́ваму	гуллі́вай	гуллі́ваму	гуллі́вым
В.	гуллі́вы (неадуш.) гуллі́вага (адуш.)	гуллі́вую	гуллі́вае	гуллі́выя (неадуш.) гуллі́вых (адуш.)
Т.	гуллі́вым	гуллі́вай гуллі́ваю	гуллі́вым	гуллі́вымі
М.	гуллі́вым	гуллі́вай	гуллі́вым	гуллі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Гу́лы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

гульба́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́льбішча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Гульбі́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

гу́льдэн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́льк

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

гу́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гу́лькат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гу́лькнуць

‘хутка, спрытна пранікнуць куды-небудзь, знікнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.