Verbum

анлайнавы слоўнік

вяршкі́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вяршкі́

‘смятанка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

вяршко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вяршко́вы	вяршко́вая	вяршко́вае	вяршко́выя
Р.	вяршко́вага	вяршко́вай вяршко́вае	вяршко́вага	вяршко́вых
Д.	вяршко́ваму	вяршко́вай	вяршко́ваму	вяршко́вым
В.	вяршко́вы (неадуш.) вяршко́вага (адуш.)	вяршко́вую	вяршко́вае	вяршко́выя (неадуш.) вяршко́вых (адуш.)
Т.	вяршко́вым	вяршко́вай вяршко́ваю	вяршко́вым	вяршко́вымі
М.	вяршко́вым	вяршко́вай	вяршко́вым	вяршко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяршні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

вяршня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вяршо́к

‘верхавіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

вяршо́к

‘мера даўжыні’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Вяршо́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Вяршо́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

вяршы́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.