абарва́ць
‘ад рваць’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абарву́ |
абарвё́м |
2-я ас. |
абарве́ш |
абарвяце́ |
3-я ас. |
абарве́ |
абарву́ць |
Прошлы час |
м. |
абарва́ў |
абарва́лі |
ж. |
абарва́ла |
н. |
абарва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абарві́ |
абарві́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абарва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абарва́ць
‘апухнуць і нагнаіцца’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
абарве́ |
абарву́ць |
Прошлы час |
м. |
абарва́ў |
абарва́лі |
ж. |
абарва́ла |
н. |
абарва́ла |
Крыніцы:
tsbm1984.
абарда́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абарда́ж |
Р. |
абарда́жу |
Д. |
абарда́жу |
В. |
абарда́ж |
Т. |
абарда́жам |
М. |
абарда́жы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абарда́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абарда́жны |
абарда́жная |
абарда́жнае |
абарда́жныя |
Р. |
абарда́жнага |
абарда́жнай абарда́жнае |
абарда́жнага |
абарда́жных |
Д. |
абарда́жнаму |
абарда́жнай |
абарда́жнаму |
абарда́жным |
В. |
абарда́жны (неадуш.) абарда́жнага (адуш.) |
абарда́жную |
абарда́жнае |
абарда́жныя (неадуш.) абарда́жных (адуш.) |
Т. |
абарда́жным |
абарда́жнай абарда́жнаю |
абарда́жным |
абарда́жнымі |
М. |
абарда́жным |
абарда́жнай |
абарда́жным |
абарда́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абармо́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абармо́т |
абармо́ты |
Р. |
абармо́та |
абармо́таў |
Д. |
абармо́ту |
абармо́там |
В. |
абармо́та |
абармо́таў |
Т. |
абармо́там |
абармо́тамі |
М. |
абармо́це |
абармо́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абармо́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абармо́тка |
абармо́ткі |
Р. |
абармо́ткі |
абармо́так |
Д. |
абармо́тцы |
абармо́ткам |
В. |
абармо́тку |
абармо́так |
Т. |
абармо́ткай абармо́ткаю |
абармо́ткамі |
М. |
абармо́тцы |
абармо́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абармо́цік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абармо́цік |
абармо́цікі |
Р. |
абармо́ціка |
абармо́цікаў |
Д. |
абармо́ціку |
абармо́цікам |
В. |
абармо́ціка |
абармо́цікаў |
Т. |
абармо́цікам |
абармо́цікамі |
М. |
абармо́ціку |
абармо́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
абармо́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абармо́цтва |
Р. |
абармо́цтва |
Д. |
абармо́цтву |
В. |
абармо́цтва |
Т. |
абармо́цтвам |
М. |
абармо́цтве |
Крыніцы:
piskunou2012.
абаро́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абаро́г |
абаро́гі |
Р. |
абаро́га |
абаро́гаў |
Д. |
абаро́гу |
абаро́гам |
В. |
абаро́г |
абаро́гі |
Т. |
абаро́гам |
абаро́гамі |
М. |
абаро́зе |
абаро́гах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абаро́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абаро́на |
абаро́ны |
Р. |
абаро́ны |
абаро́н |
Д. |
абаро́не |
абаро́нам |
В. |
абаро́ну |
абаро́ны |
Т. |
абаро́най абаро́наю |
абаро́намі |
М. |
абаро́не |
абаро́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.