Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдёжзійклмнпрстфхцчшэя-

кула́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кула́цтва
Р. кула́цтва
Д. кула́цтву
В. кула́цтва
Т. кула́цтвам
М. кула́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кула́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кула́чка кула́чкі
Р. кула́чкі кула́чак
Д. кула́чцы кула́чкам
В. кула́чку кула́чак
Т. кула́чкай
кула́чкаю		 кула́чкамі
М. кула́чцы кула́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кулачко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кулачко́вы кулачко́вая кулачко́вае кулачко́выя
Р. кулачко́вага кулачко́вай
кулачко́вае		 кулачко́вага кулачко́вых
Д. кулачко́ваму кулачко́вай кулачко́ваму кулачко́вым
В. кулачко́вы (неадуш.)
кулачко́вага (адуш.)		 кулачко́вую кулачко́вае кулачко́выя (неадуш.)
кулачко́вых (адуш.)
Т. кулачко́вым кулачко́вай
кулачко́ваю		 кулачко́вым кулачко́вымі
М. кулачко́вым кулачко́вай кулачко́вым кулачко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

кула́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кула́чны кула́чная кула́чнае кула́чныя
Р. кула́чнага кула́чнай
кула́чнае		 кула́чнага кула́чных
Д. кула́чнаму кула́чнай кула́чнаму кула́чным
В. кула́чны (неадуш.)
кула́чнага (адуш.)		 кула́чную кула́чнае кула́чныя (неадуш.)
кула́чных (адуш.)
Т. кула́чным кула́чнай
кула́чнаю		 кула́чным кула́чнымі
М. кула́чным кула́чнай кула́чным кула́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кулачо́к

‘незаможны, дробны кулак’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кулачо́к кулачкі́
Р. кулачка́ кулачко́ў
Д. кулачку́ кулачка́м
В. кулачка́ кулачко́ў
Т. кулачко́м кулачка́мі
М. кулачку́ кулачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

кулачо́к

‘памянш. да кулак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кулачо́к кулачкі́
Р. кулачка́ кулачко́ў
Д. кулачку́ кулачка́м
В. кулачо́к кулачкі́
Т. кулачко́м кулачка́мі
М. кулачку́ кулачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

кулаччо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кулаччо́
Р. кулачча́
Д. кулаччу́
В. кулаччо́
Т. кулаччо́м
М. кулаччы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кула́чыць

‘праводзіць раскулачванне каго-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кула́чу кула́чым
2-я ас. кула́чыш кула́чыце
3-я ас. кула́чыць кула́чаць
Прошлы час
м. кула́чыў кула́чылі
ж. кула́чыла
н. кула́чыла
Загадны лад
2-я ас. кула́ч кула́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кула́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́к

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кулды́канне
Р. кулды́кання
Д. кулды́канню
В. кулды́канне
Т. кулды́каннем
М. кулды́канні

Крыніцы: piskunou2012.