кулачо́к
‘незаможны, дробны кулак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кулачо́к | кулачкі́ | |
| кулачка́ | кулачко́ў | |
| кулачку́ | кулачка́м | |
| кулачка́ | кулачко́ў | |
| кулачко́м | кулачка́мі | |
| кулачку́ | кулачка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)