кула́чыць
‘праводзіць раскулачванне каго-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кула́чу | кула́чым | |
| кула́чыш | кула́чыце | |
| кула́чыць | кула́чаць | |
| Прошлы час | ||
| кула́чыў | кула́чылі | |
| кула́чыла | ||
| кула́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| кула́ч | кула́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кула́чачы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)