Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гукну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гукну́ гукнё́м
2-я ас. гукне́ш гукняце́
3-я ас. гукне́ гукну́ць
Прошлы час
м. гукну́ў гукну́лі
ж. гукну́ла
н. гукну́ла
Загадны лад
2-я ас. гукні́ гукні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час гукну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Гуко́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гуко́ва
Р. Гуко́ва
Д. Гуко́ву
В. Гуко́ва
Т. Гуко́вам
М. Гуко́ве

гу́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гу́л
Р. гу́лу
Д. гу́лу
В. гу́л
Т. гу́лам
М. гу́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́ла гу́лы
Р. гу́лы гу́лаў
Д. гу́ле гу́лам
В. гу́лу гу́лы
Т. гу́лай
гу́лаю		 гу́ламі
М. гу́ле гу́лах

Крыніцы: tsbm1984.

гула́гаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гула́гаўскі гула́гаўская гула́гаўскае гула́гаўскія
Р. гула́гаўскага гула́гаўскай
гула́гаўскае		 гула́гаўскага гула́гаўскіх
Д. гула́гаўскаму гула́гаўскай гула́гаўскаму гула́гаўскім
В. гула́гаўскі (неадуш.)
гула́гаўскага (адуш.)		 гула́гаўскую гула́гаўскае гула́гаўскія (неадуш.)
гула́гаўскіх (адуш.)
Т. гула́гаўскім гула́гаўскай
гула́гаўскаю		 гула́гаўскім гула́гаўскімі
М. гула́гаўскім гула́гаўскай гула́гаўскім гула́гаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Гуле́віцкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Гуле́віцкі
Р. Гуле́віцкага
Д. Гуле́віцкаму
В. Гуле́віцкі
Т. Гуле́віцкім
М. Гуле́віцкім

Гуле́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуле́вічы
Р. Гуле́віч
Гуле́вічаў
Д. Гуле́вічам
В. Гуле́вічы
Т. Гуле́вічамі
М. Гуле́вічах

гу́ленькі

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

гуле́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуле́ц гульцы́
Р. гульца́ гульцо́ў
Д. гульцу́ гульца́м
В. гульца́ гульцо́ў
Т. гульцо́м гульца́мі
М. гульцу́ гульца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гуле́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуле́цкі гуле́цкая гуле́цкае гуле́цкія
Р. гуле́цкага гуле́цкай
гуле́цкае		 гуле́цкага гуле́цкіх
Д. гуле́цкаму гуле́цкай гуле́цкаму гуле́цкім
В. гуле́цкі (неадуш.)
гуле́цкага (адуш.)		 гуле́цкую гуле́цкае гуле́цкія (неадуш.)
гуле́цкіх (адуш.)
Т. гуле́цкім гуле́цкай
гуле́цкаю		 гуле́цкім гуле́цкімі
М. гуле́цкім гуле́цкай гуле́цкім гуле́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.