Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
бвгдежзйклмнпрстўхцчш-

до́тык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́тык до́тыкі
Р. до́тыку до́тыкаў
Д. до́тыку до́тыкам
В. до́тык до́тыкі
Т. до́тыкам до́тыкамі
М. до́тыку до́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

до́тыкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́тыкавы до́тыкавая до́тыкавае до́тыкавыя
Р. до́тыкавага до́тыкавай
до́тыкавае		 до́тыкавага до́тыкавых
Д. до́тыкаваму до́тыкавай до́тыкаваму до́тыкавым
В. до́тыкавы (неадуш.)
до́тыкавага (адуш.)		 до́тыкавую до́тыкавае до́тыкавыя (неадуш.)
до́тыкавых (адуш.)
Т. до́тыкавым до́тыкавай
до́тыкаваю		 до́тыкавым до́тыкавымі
М. до́тыкавым до́тыкавай до́тыкавым до́тыкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

до́тырк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́тырк до́тыркі
Р. до́тырку до́тыркаў
Д. до́тырку до́тыркам
В. до́тырк до́тыркі
Т. до́тыркам до́тыркамі
М. до́тырку до́тырках

Крыніцы: piskunou2012.

До́ўбізна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. До́ўбізна
Р. До́ўбізны
Д. До́ўбізне
В. До́ўбізну
Т. До́ўбізнай
До́ўбізнаю
М. До́ўбізне

До́ўбневічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. До́ўбневічы
Р. До́ўбневіч
До́ўбневічаў
Д. До́ўбневічам
В. До́ўбневічы
Т. До́ўбневічамі
М. До́ўбневічах

до́ўбня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́ўбня до́ўбні
Р. до́ўбні до́ўбняў
Д. до́ўбні до́ўбням
В. до́ўбню до́ўбні
Т. до́ўбняй
до́ўбняю		 до́ўбнямі
М. до́ўбні до́ўбнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

До́ўбцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. До́ўбцы
Р. До́ўбцаў
Д. До́ўбцам
В. До́ўбцы
Т. До́ўбцамі
М. До́ўбцах

до́ўг

‘абавязак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. до́ўг
Р. до́ўгу
Д. до́ўгу
В. до́ўг
Т. до́ўгам
М. до́ўгу
даўгу́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

до́ўг

‘тое, што ўзята ў пазыку’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́ўг даўгі́
Р. до́ўгу даўго́ў
Д. до́ўгу даўга́м
В. до́ўг даўгі́
Т. до́ўгам даўга́мі
М. до́ўгу даўга́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

до́ўга

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
до́ўга даўжэ́й найдаўжэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.