до́ўг
‘тое, што ўзята ў пазыку’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́ўг | даўгі́ | |
| до́ўгу | даўго́ў | |
| до́ўгу | даўга́м | |
| до́ўг | даўгі́ | |
| до́ўгам | даўга́мі | |
| до́ўгу | даўга́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)