Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абгеёілнопрстуфхшыя

амі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амі́нны амі́нная амі́ннае амі́нныя
Р. амі́ннага амі́ннай
амі́ннае		 амі́ннага амі́нных
Д. амі́ннаму амі́ннай амі́ннаму амі́нным
В. амі́нны
амі́ннага		 амі́нную амі́ннае амі́нныя
Т. амі́нным амі́ннай
амі́ннаю		 амі́нным амі́ннымі
М. амі́нным амі́ннай амі́нным амі́нных

аміну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аміну́ты аміну́тая аміну́тае аміну́тыя
Р. аміну́тага аміну́тай
аміну́тае		 аміну́тага аміну́тых
Д. аміну́таму аміну́тай аміну́таму аміну́тым
В. аміну́ты (неадуш.)
аміну́тага (адуш.)		 аміну́тую аміну́тае аміну́тыя (неадуш.)
аміну́тых (адуш.)
Т. аміну́тым аміну́тай
аміну́таю		 аміну́тым аміну́тымі
М. аміну́тым аміну́тай аміну́тым аміну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

аміну́ць

‘абмінуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аміну́ амінё́м
2-я ас. аміне́ш аміняце́
3-я ас. аміне́ аміну́ць
Прошлы час
м. аміну́ў аміну́лі
ж. аміну́ла
н. аміну́ла
Загадны лад
2-я ас. аміні́ аміні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аміну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

аміта́л-на́трый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аміта́л-на́трый
Р. аміта́л-на́трыю
Д. аміта́л-на́трыю
В. аміта́л-на́трый
Т. аміта́л-на́трыем
М. аміта́л-на́трыі

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

амітаты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амітаты́чны амітаты́чная амітаты́чнае амітаты́чныя
Р. амітаты́чнага амітаты́чнай
амітаты́чнае		 амітаты́чнага амітаты́чных
Д. амітаты́чнаму амітаты́чнай амітаты́чнаму амітаты́чным
В. амітаты́чны (неадуш.)
амітаты́чнага (адуш.)		 амітаты́чную амітаты́чнае амітаты́чныя (неадуш.)
амітаты́чных (адуш.)
Т. амітаты́чным амітаты́чнай
амітаты́чнаю		 амітаты́чным амітаты́чнымі
М. амітаты́чным амітаты́чнай амітаты́чным амітаты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

аміто́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аміто́з
Р. аміто́зу
Д. аміто́зу
В. аміто́з
Т. аміто́зам
М. аміто́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

амі́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амі́ч амічы
Р. аміча амічоў
Д. амічу амічам
В. аміча амічоў
Т. амічом амічамі
М. амічу амічах

Крыніцы: piskunou2012.

амі́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. амі́чка амі́чкі
Р. амі́чкі амі́чак
Д. амі́чцы амі́чкам
В. амі́чку амі́чак
Т. амі́чкай
амі́чкаю		 амі́чкамі
М. амі́чцы амі́чках

Крыніцы: piskunou2012.

амі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амі́чны амі́чная амі́чнае амі́чныя
Р. амі́чнага амі́чнай
амі́чнае		 амі́чнага амі́чных
Д. амі́чнаму амі́чнай амі́чнаму амі́чным
В. амі́чны (неадуш.)
амі́чнага (адуш.)		 амі́чную амі́чнае амі́чныя (неадуш.)
амі́чных (адуш.)
Т. амі́чным амі́чнай
амі́чнаю		 амі́чным амі́чнымі
М. амі́чным амі́чнай амі́чным амі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

а́мія

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. а́мія а́міі
Р. а́міі а́мій
Д. а́міі а́міям
В. а́мію а́мій
Т. а́міяй
а́міяю		 а́міямі
М. а́міі а́міях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.