разлучы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлучу́ся |
разлу́чымся |
| 2-я ас. |
разлу́чышся |
разлу́чыцеся |
| 3-я ас. |
разлу́чыцца |
разлу́чацца |
| Прошлы час |
| м. |
разлучы́ўся |
разлучы́ліся |
| ж. |
разлучы́лася |
| н. |
разлучы́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разлучы́ся |
разлучы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
разлучы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разлучы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлучу́ |
разлу́чым |
| 2-я ас. |
разлу́чыш |
разлу́чыце |
| 3-я ас. |
разлу́чыць |
разлу́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
разлучы́ў |
разлучы́лі |
| ж. |
разлучы́ла |
| н. |
разлучы́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разлучы́ |
разлучы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
разлучы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разлучэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разлучэ́нка |
разлучэ́нкі |
| Р. |
разлучэ́нкі |
разлучэ́нак |
| Д. |
разлучэ́нцы |
разлучэ́нкам |
| В. |
разлучэ́нку |
разлучэ́нак |
| Т. |
разлучэ́нкай разлучэ́нкаю |
разлучэ́нкамі |
| М. |
разлучэ́нцы |
разлучэ́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
разлучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разлучэ́нне |
| Р. |
разлучэ́ння |
| Д. |
разлучэ́нню |
| В. |
разлучэ́нне |
| Т. |
разлучэ́ннем |
| М. |
разлучэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлу́шчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разлу́шчаны |
разлу́шчаная |
разлу́шчанае |
разлу́шчаныя |
| Р. |
разлу́шчанага |
разлу́шчанай разлу́шчанае |
разлу́шчанага |
разлу́шчаных |
| Д. |
разлу́шчанаму |
разлу́шчанай |
разлу́шчанаму |
разлу́шчаным |
| В. |
разлу́шчаны (неадуш.) разлу́шчанага (адуш.) |
разлу́шчаную |
разлу́шчанае |
разлу́шчаныя (неадуш.) разлу́шчаных (адуш.) |
| Т. |
разлу́шчаным |
разлу́шчанай разлу́шчанаю |
разлу́шчаным |
разлу́шчанымі |
| М. |
разлу́шчаным |
разлу́шчанай |
разлу́шчаным |
разлу́шчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлу́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разлу́шчаны |
разлу́шчаная |
разлу́шчанае |
разлу́шчаныя |
| Р. |
разлу́шчанага |
разлу́шчанай разлу́шчанае |
разлу́шчанага |
разлу́шчаных |
| Д. |
разлу́шчанаму |
разлу́шчанай |
разлу́шчанаму |
разлу́шчаным |
| В. |
разлу́шчаны (неадуш.) разлу́шчанага (адуш.) |
разлу́шчаную |
разлу́шчанае |
разлу́шчаныя (неадуш.) разлу́шчаных (адуш.) |
| Т. |
разлу́шчаным |
разлу́шчанай разлу́шчанаю |
разлу́шчаным |
разлу́шчанымі |
| М. |
разлу́шчаным |
разлу́шчанай |
разлу́шчаным |
разлу́шчаных |
Кароткая форма: разлу́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлу́шчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разлу́шчванне |
| Р. |
разлу́шчвання |
| Д. |
разлу́шчванню |
| В. |
разлу́шчванне |
| Т. |
разлу́шчваннем |
| М. |
разлу́шчванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
разлу́шчваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлу́шчваю |
разлу́шчваем |
| 2-я ас. |
разлу́шчваеш |
разлу́шчваеце |
| 3-я ас. |
разлу́шчвае |
разлу́шчваюць |
| Прошлы час |
| м. |
разлу́шчваў |
разлу́шчвалі |
| ж. |
разлу́шчвала |
| н. |
разлу́шчвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разлу́шчвай |
разлу́шчвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разлу́шчваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разлу́шчыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлу́шчу |
разлу́шчым |
| 2-я ас. |
разлу́шчыш |
разлу́шчыце |
| 3-я ас. |
разлу́шчыць |
разлу́шчаць |
| Прошлы час |
| м. |
разлу́шчыў |
разлу́шчылі |
| ж. |
разлу́шчыла |
| н. |
разлу́шчыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разлу́шчы |
разлу́шчыце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
разлу́шчыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разлыга́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разлыга́ны |
разлыга́ная |
разлыга́нае |
разлыга́ныя |
| Р. |
разлыга́нага |
разлыга́най разлыга́нае |
разлыга́нага |
разлыга́ных |
| Д. |
разлыга́наму |
разлыга́най |
разлыга́наму |
разлыга́ным |
| В. |
разлыга́ны (неадуш.) разлыга́нага (адуш.) |
разлыга́ную |
разлыга́нае |
разлыга́ныя (неадуш.) разлыга́ных (адуш.) |
| Т. |
разлыга́ным |
разлыга́най разлыга́наю |
разлыга́ным |
разлыга́нымі |
| М. |
разлыга́ным |
разлыга́най |
разлыга́ным |
разлыга́ных |
Іншыя варыянты:
разлы́ганы.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.