разлучэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| разлучэ́нка | разлучэ́нкі | |
| разлучэ́нкі | разлучэ́нак | |
| разлучэ́нцы | разлучэ́нкам | |
| разлучэ́нку | разлучэ́нак | |
| разлучэ́нкай разлучэ́нкаю |
разлучэ́нкамі | |
| разлучэ́нцы | разлучэ́нках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)