эскаматава́ць
‘прысвоіць (прысвойваць) або падмяніць (падмяняць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
эскамату́ю |
эскамату́ем |
2-я ас. |
эскамату́еш |
эскамату́еце |
3-я ас. |
эскамату́е |
эскамату́юць |
Прошлы час |
м. |
эскаматава́ў |
эскаматава́лі |
ж. |
эскаматава́ла |
н. |
эскаматава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
эскамату́й |
эскамату́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
эскаматава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
эскамата́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эскамата́ж |
Р. |
эскамата́жу |
Д. |
эскамата́жу |
В. |
эскамата́ж |
Т. |
эскамата́жам |
М. |
эскамата́жы |
Крыніцы:
piskunou2012.
эскапа́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эскапа́да |
Р. |
эскапа́ды |
Д. |
эскапа́дзе |
В. |
эскапа́ду |
Т. |
эскапа́дай эскапа́даю |
М. |
эскапа́дзе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эскапі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эскапі́зм |
Р. |
эскапі́зму |
Д. |
эскапі́зму |
В. |
эскапі́зм |
Т. |
эскапі́змам |
М. |
эскапі́зме |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эскапі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эскапі́ст |
эскапі́сты |
Р. |
эскапі́ста |
эскапі́стаў |
Д. |
эскапі́сту |
эскапі́стам |
В. |
эскапі́ста |
эскапі́стаў |
Т. |
эскапі́стам |
эскапі́стамі |
М. |
эскапі́сце |
эскапі́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эска́рп
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эска́рп |
эска́рпы |
Р. |
эска́рпа |
эска́рпаў |
Д. |
эска́рпу |
эска́рпам |
В. |
эска́рп |
эска́рпы |
Т. |
эска́рпам |
эска́рпамі |
М. |
эска́рпе |
эска́рпах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эскарпава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эскарпава́нне |
Р. |
эскарпава́ння |
Д. |
эскарпава́нню |
В. |
эскарпава́нне |
Т. |
эскарпава́ннем |
М. |
эскарпава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
эскарпава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эскарпава́ны |
эскарпава́ная |
эскарпава́нае |
эскарпава́ныя |
Р. |
эскарпава́нага |
эскарпава́най эскарпава́нае |
эскарпава́нага |
эскарпава́ных |
Д. |
эскарпава́наму |
эскарпава́най |
эскарпава́наму |
эскарпава́ным |
В. |
эскарпава́ны (неадуш.) эскарпава́нага (адуш.) |
эскарпава́ную |
эскарпава́нае |
эскарпава́ныя (неадуш.) эскарпава́ных (адуш.) |
Т. |
эскарпава́ным |
эскарпава́най эскарпава́наю |
эскарпава́ным |
эскарпава́нымі |
М. |
эскарпава́ным |
эскарпава́най |
эскарпава́ным |
эскарпава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
эскарпава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эскарпава́ны |
эскарпава́ная |
эскарпава́нае |
эскарпава́ныя |
Р. |
эскарпава́нага |
эскарпава́най эскарпава́нае |
эскарпава́нага |
эскарпава́ных |
Д. |
эскарпава́наму |
эскарпава́най |
эскарпава́наму |
эскарпава́ным |
В. |
эскарпава́ны (неадуш.) эскарпава́нага (адуш.) |
эскарпава́ную |
эскарпава́нае |
эскарпава́ныя (неадуш.) эскарпава́ных (адуш.) |
Т. |
эскарпава́ным |
эскарпава́най эскарпава́наю |
эскарпава́ным |
эскарпава́нымі |
М. |
эскарпава́ным |
эскарпава́най |
эскарпава́ным |
эскарпава́ных |
Кароткая форма: эскарпава́на.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.