Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
дкмптхьэ

эсэ́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. эсэ́ эсэ́
Р. эсэ́ эсэ́
Д. эсэ́ эсэ́
В. эсэ́ эсэ́
Т. эсэ́ эсэ́
М. эсэ́ эсэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эсэі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эсэі́ст эсэі́сты
Р. эсэі́ста эсэі́стаў
Д. эсэі́сту эсэі́стам
В. эсэі́ста эсэі́стаў
Т. эсэі́стам эсэі́стамі
М. эсэі́сце эсэі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эсэі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эсэі́стка эсэі́сткі
Р. эсэі́сткі эсэі́стак
Д. эсэі́стцы эсэі́сткам
В. эсэі́стку эсэі́стак
Т. эсэі́сткай
эсэі́сткаю		 эсэі́сткамі
М. эсэі́стцы эсэі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

эсэі́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эсэі́стыка
Р. эсэістыкі
Д. эсэістыцы
В. эсэістыку
Т. эсэістыкай
эсэістыкаю
М. эсэістыцы

Крыніцы: piskunou2012.

эсэісты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
эсэісты́чна - -

эсэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эсэісты́чны эсэісты́чная эсэісты́чнае эсэісты́чныя
Р. эсэісты́чнага эсэісты́чнай
эсэісты́чнае		 эсэісты́чнага эсэісты́чных
Д. эсэісты́чнаму эсэісты́чнай эсэісты́чнаму эсэісты́чным
В. эсэісты́чны (неадуш.)
эсэісты́чнага (адуш.)		 эсэісты́чную эсэісты́чнае эсэісты́чныя (неадуш.)
эсэісты́чных (адуш.)
Т. эсэісты́чным эсэісты́чнай
эсэісты́чнаю		 эсэісты́чным эсэісты́чнымі
М. эсэісты́чным эсэісты́чнай эсэісты́чным эсэісты́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Э́сэкс

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Э́сэкс
Р. Э́сэкса
Д. Э́сэксу
В. Э́сэкс
Т. Э́сэксам
М. Э́сэксе

э́сэкскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. э́сэкскі э́сэкская э́сэкскае э́сэкскія
Р. э́сэкскага э́сэкскай
э́сэкскае		 э́сэкскага э́сэкскіх
Д. э́сэкскаму э́сэкскай э́сэкскаму э́сэкскім
В. э́сэкскі (неадуш.)
э́сэкскага (адуш.)		 э́сэкскую э́сэкскае э́сэкскія (неадуш.)
э́сэкскіх (адуш.)
Т. э́сэкскім э́сэкскай
э́сэкскаю		 э́сэкскім э́сэкскімі
М. э́сэкскім э́сэкскай э́сэкскім э́сэкскіх

Крыніцы: piskunou2012.

э́сэнскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. э́сэнскі э́сэнская э́сэнскае э́сэнскія
Р. э́сэнскага э́сэнскай
э́сэнскае		 э́сэнскага э́сэнскіх
Д. э́сэнскаму э́сэнскай э́сэнскаму э́сэнскім
В. э́сэнскі (неадуш.)
э́сэнскага (адуш.)		 э́сэнскую э́сэнскае э́сэнскія (неадуш.)
э́сэнскіх (адуш.)
Т. э́сэнскім э́сэнскай
э́сэнскаю		 э́сэнскім э́сэнскімі
М. э́сэнскім э́сэнскай э́сэнскім э́сэнскіх

Крыніцы: piskunou2012.

эсэ́нцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эсэ́нцыя
Р. эсэ́нцыі
Д. эсэ́нцыі
В. эсэ́нцыю
Т. эсэ́нцыяй
эсэ́нцыяю
М. эсэ́нцыі

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.