кула́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кула́чны |
кула́чная |
кула́чнае |
кула́чныя |
| Р. |
кула́чнага |
кула́чнай кула́чнае |
кула́чнага |
кула́чных |
| Д. |
кула́чнаму |
кула́чнай |
кула́чнаму |
кула́чным |
| В. |
кула́чны (неадуш.) кула́чнага (адуш.) |
кула́чную |
кула́чнае |
кула́чныя (неадуш.) кула́чных (адуш.) |
| Т. |
кула́чным |
кула́чнай кула́чнаю |
кула́чным |
кула́чнымі |
| М. |
кула́чным |
кула́чнай |
кула́чным |
кула́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кулачо́к
‘незаможны, дробны кулак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кулачо́к |
кулачкі́ |
| Р. |
кулачка́ |
кулачко́ў |
| Д. |
кулачку́ |
кулачка́м |
| В. |
кулачка́ |
кулачко́ў |
| Т. |
кулачко́м |
кулачка́мі |
| М. |
кулачку́ |
кулачка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
кулачо́к
‘памянш. да кулак’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кулачо́к |
кулачкі́ |
| Р. |
кулачка́ |
кулачко́ў |
| Д. |
кулачку́ |
кулачка́м |
| В. |
кулачо́к |
кулачкі́ |
| Т. |
кулачко́м |
кулачка́мі |
| М. |
кулачку́ |
кулачка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
кулаччо́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
кулаччо́ |
| Р. |
кулачча́ |
| Д. |
кулаччу́ |
| В. |
кулаччо́ |
| Т. |
кулаччо́м |
| М. |
кулаччы́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кула́чыць
‘праводзіць раскулачванне каго-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кула́чу |
кула́чым |
| 2-я ас. |
кула́чыш |
кула́чыце |
| 3-я ас. |
кула́чыць |
кула́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
кула́чыў |
кула́чылі |
| ж. |
кула́чыла |
| н. |
кула́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
кула́ч |
кула́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
кула́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
кулды́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
кулды́канне |
| Р. |
кулды́кання |
| Д. |
кулды́канню |
| В. |
кулды́канне |
| Т. |
кулды́каннем |
| М. |
кулды́канні |
Крыніцы:
piskunou2012.
кулды́кацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кулды́каюся |
кулды́каемся |
| 2-я ас. |
кулды́каешся |
кулды́каецеся |
| 3-я ас. |
кулды́каецца |
кулды́каюцца |
| Прошлы час |
| м. |
кулды́каўся |
кулды́каліся |
| ж. |
кулды́калася |
| н. |
кулды́калася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
кулды́кайся |
кулды́кайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
кулды́каючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
кулды́каць
‘куляцца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кулды́каю |
кулды́каем |
| 2-я ас. |
кулды́каеш |
кулды́каеце |
| 3-я ас. |
кулды́кае |
кулды́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
кулды́каў |
кулды́калі |
| ж. |
кулды́кала |
| н. |
кулды́кала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
кулды́кай |
кулды́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
кулды́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
кулды́кнуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кулды́кнуся |
кулды́кнемся |
| 2-я ас. |
кулды́кнешся |
кулды́кнецеся |
| 3-я ас. |
кулды́кнецца |
кулды́кнуцца |
| Прошлы час |
| м. |
кулды́кнуўся |
кулды́кнуліся |
| ж. |
кулды́кнулася |
| н. |
кулды́кнулася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
кулды́кніся |
кулды́кніцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
кулды́кнуўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.