Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

кула́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кула́чны кула́чная кула́чнае кула́чныя
Р. кула́чнага кула́чнай
кула́чнае
кула́чнага кула́чных
Д. кула́чнаму кула́чнай кула́чнаму кула́чным
В. кула́чны (неадуш.)
кула́чнага (адуш.)
кула́чную кула́чнае кула́чныя (неадуш.)
кула́чных (адуш.)
Т. кула́чным кула́чнай
кула́чнаю
кула́чным кула́чнымі
М. кула́чным кула́чнай кула́чным кула́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кулачо́к

‘незаможны, дробны кулак’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кулачо́к кулачкі́
Р. кулачка́ кулачко́ў
Д. кулачку́ кулачка́м
В. кулачка́ кулачко́ў
Т. кулачко́м кулачка́мі
М. кулачку́ кулачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

кулачо́к

‘памянш. да кулак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кулачо́к кулачкі́
Р. кулачка́ кулачко́ў
Д. кулачку́ кулачка́м
В. кулачо́к кулачкі́
Т. кулачко́м кулачка́мі
М. кулачку́ кулачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

кулаччо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кулаччо́
Р. кулачча́
Д. кулаччу́
В. кулаччо́
Т. кулаччо́м
М. кулаччы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кула́чыць

‘праводзіць раскулачванне каго-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кула́чу кула́чым
2-я ас. кула́чыш кула́чыце
3-я ас. кула́чыць кула́чаць
Прошлы час
м. кула́чыў кула́чылі
ж. кула́чыла
н. кула́чыла
Загадны лад
2-я ас. кула́ч кула́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кула́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́к

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кулды́канне
Р. кулды́кання
Д. кулды́канню
В. кулды́канне
Т. кулды́каннем
М. кулды́канні

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́кацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кулды́каюся кулды́каемся
2-я ас. кулды́каешся кулды́каецеся
3-я ас. кулды́каецца кулды́каюцца
Прошлы час
м. кулды́каўся кулды́каліся
ж. кулды́калася
н. кулды́калася
Загадны лад
2-я ас. кулды́кайся кулды́кайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час кулды́каючыся

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́каць

‘куляцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кулды́каю кулды́каем
2-я ас. кулды́каеш кулды́каеце
3-я ас. кулды́кае кулды́каюць
Прошлы час
м. кулды́каў кулды́калі
ж. кулды́кала
н. кулды́кала
Загадны лад
2-я ас. кулды́кай кулды́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кулды́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

кулды́кнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кулды́кнуся кулды́кнемся
2-я ас. кулды́кнешся кулды́кнецеся
3-я ас. кулды́кнецца кулды́кнуцца
Прошлы час
м. кулды́кнуўся кулды́кнуліся
ж. кулды́кнулася
н. кулды́кнулася
Загадны лад
2-я ас. кулды́кніся кулды́кніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час кулды́кнуўшыся

Крыніцы: piskunou2012.